تعیین اثر تغییرات تعداد تنفس بر نتیجه جداسازی از تهویه مکانیکی در بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه

هدف از انجام مطالعه حاضر ، تعیین اثر تغییرات تعداد تنفس (Respiration rate) بر نتیجه جداسازی از تهویه مکانیکی در بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان گلستان اهواز در سال 1399 بوده است.

مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی و توصیفی می باشد. جامعه آماری مورد پژوهش در مطالعه حاضر، کلیه بیماران تحت تهویه مکانیکی بستری شده در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان گلستان اهواز در سال 1399 هستند. حجم نمونه در مطالعه حاضر برابر 135 نفر به دست آمده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS 24.0 استفاده گردید. سطح معنی داری برای کلیه آزمونهای فوق 0.05 در نظر گرفته شده است .

بیشترین فراوانی علت نیاز به تهویه مکانیکی در بیماران مورد مطالعه جراحی و آسیب حاد مغزی و دیسترس تنفسی بوده است. در یک مطالعه مشابه صورت گرفته توسط لیما و همکاران نتایجی مشابه با یافته های مطالعه حاضر گزارش شده است. بر اساس یافته های مطالعه حاضر، در مجموع 6/52 درصد از بیماران تحت تهویه مکانیکی جداسازی موفقی داشته اند. بر اساس نتایج به دست آمده در مطالعه حاضر، میزان کات آف تعداد تنفس جهت جداسازی موفق از تهویه مکانیکی برابر RR=20 به دست آمده است. بر اساس یافته ها تقریبا برای 67 درصد بیماران با RR<20 نتیجه جداسازی از تهویه مکانیکی موفق بوده است و برای 60 درصد بیماران با تعداد تنفس RR>20 نتیجه جداسازی ناموفق بوده است. همچنین میزان حساسیت و ویژگی با تعیین کات آف RR=20 برابر 70 درصد و 60 درصد به دست امده است.

بر اساس نتایج مطالعه حاضر تعداد تنفس رابطه معنی داری با نتیجه جداسازی از تهویه مکانیکی داشته است. بیماران با تعداد تنفس بالا عمدا نتیجه جداسازی از تهویه مکانیکی ناموفقی داشته اند. همچنین میزان حساسیت در مطالعه حاضر با cut of RR>20 برابر 70 درصد به دست آمده است. 60 درصد از بیمارانی که تعداد تنفس بالای 20 داشته اند نتیجه جداسازی ناموفقی داشته اند.