بررسی معیارهای طراحی محیط های باز اجتماع پذیر بر ادراک انسان (نمونه موردی پیاده رو باغ عفیف آباد)

رشد جمعیت و افزایش زندگی اپارتمانی، موجب مواجه شدن با کمبود فضای سبز در شهرها شد که همین امر سبب پیدایش فضاهای باز در شهرهای امروزی در جهت رفع نیاز‌های افراد جامعه شده است. انسان با حضور در هر فضا رفتار و ادراک متفاوتی دارد. در این میان توجه به ایجاد فضاهایی بر اساس نیاز‌های انسان از جمله اجتماع‌پذیری مورد توجه می‌باشد که شناخت عوامل تاثیرگذار و مهم در امر طراحی برای ایجاد محیط‌های باز اجتماع‌پذیر سبب کار امد‌تر شدن این گونه فضاهای باز می گردد لذا با بررسی مولفه‌ها و معیار‌های موثر در طراحی می‌توان سبب ایجاد فضاهای باز اجتماع‌پذیری شد که سبب ادراک بهتر فضا می‌گردد. این تحقیق بر آن است تا به بررسی معیارهای تاثیرگذار بر اجتماع‌پذیری در محیط‌های باز بپردازد و نیز تاثیر آن بر ادراک انسان را مورد سنجش قرار دهد. این مقاله که پژوهشی تحلیلی-کاربردی است و در حوزه مطالعات میدانی، روش پیمایشی با ابزار گردآوری داده به صورت پرسشنامه انجام شده است و همچنین در قالب مطالعه‌ی کاربردی، تجزیه و تحلیل داده‌های مورد بررسی پرداخته شده است. نتایج حاکی از آن است که اجتماع‌پذیری سبب ایجاد محیط‌های پویا و ارتقا کیفیت محیط می‌گردد و همچنین رابطه معناداری با ادراک انسان دارد بدین منظور توجه به مولفه ها و معیار های موثر در جهت اجتماع‌پذیر بودن محیط می تواند سبب ایجاد ادراک مثبت برای افراد استفاده کنندگان گردد و میل به حضور در فضاهای باز را افزایش دهد بنابراین محیطی سودمندتر ایجاد خواهد شد.