قدرت ذی نفعان و افشای زیست محیطی

پژوهش حاضر به دنبال بررسی تاثیر قدرت ذی نفعان بر مقدار و محتوای گزارشگری زیست محیطی شرکت ها بر اساس نظریه ذی نفعان است. قدرت ذی نفعان به عنوان متغیر مستقل بر اساس نظریه ذی نفعان و ویژگی های شرکتی به عنوان متغیرهای کنترلی بر اساس نظریه مشروعیت انتخاب شده است. مزیت معیار به کار رفته در پژوهش حاضر برای کمی کردن سطح افشای زیست محیطی نسبت به معیارهای استفاده شده در پژوهش های پیشین، تفکیک افشای زیست محیطی به افشای عمیق و سطحی است که بر اساس آن نه تنها می توان سطح افشای زیست محیطی را اندازه گیری کرد بلکه محتوای این افشا را نیز می توان بررسی کرد.

جامعه آماری پژوهش شامل کلیه شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است و نمونه پژوهش از59 شرکت صنایع مختلف طی سال های 1390 و 1394 تشکیل شده است. فرضیه های پژوهش با استفاده از روش همبستگی پیرسون و روش رگرسیون چندگانه بر اساس دو سطح افشای کل و سطح افشای عمیق آزمون شد.

ویژگی های شرکتی و قدرت اعتباردهندگان با سطح و عمق افشای زیست محیطی رابطه معنی داری دارد، درحالی که رابطه معنی داری بین قدرت سهامداران و حسابرسان با گزارشگری زیست محیطی مشاهده نشد. مقایسه میانگین افشا در سال های 1390 و 1394 نیز حاکی از وجود روندی افزایشی در میزان افشای زیست محیطی شرکت های بررسی شده، است.

ویژگی های شرکتی و قدرت اعتباردهندگان از مولفه های تاثیرگذار بر سطح و محتوای گزارشگری زیست محیطی است. هم چنین، روند افزایشی در میانگین افشای زیست محیطی شرکت ها نشان دهنده افزایش تمایل آن ها برای گزارش این قبیل اطلاعات است.