مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری مذهب محور و درمان مثبت نگر بر شفقت خود و ادراک رنج در زنان نابارور

ناباروری یک مشکل گسترده جهانی است که در سالهای اخیر بطور قابل ملاحظه ای شیوع پیدا کرده است و می تواند اثرات مخربی از لحاظ جسمانی، روانشناختی و معنوی و مذهبی در این زنان به وجود آورد. بنابراین، هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری مذهب محور و درمان مثبت نگر بر شفقت خود و ادراک رنج درزنان نابارور بود.

پژوهش حاضر از نوع آزمایشی با گروه مداخله و کنترل همراه با پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری 2 ماهه بود. جامعه آماری پژوهش زنان نابارو مراجعه کننده برای درمان ناباروری به مراکز(وکلینیک های پزشکی ناباروری و مراکز بهداشتی درمانی) شهر اهواز درسال 1399 بودند، 60 تن براساس ملاک های ورود به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و براساس تصادفی ساده بطور مساوی در3 گروه 20 نفری جایگزین شدند. درمان شناختی رفتاری مذهب محور 10 جلسه 90 دقیقه ای و درمان مثبت نگری 8جلسه90 دقیقه ای دریافت کردند و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. گروه ها پرسشنامه شفقت خود ریس و همکاران (2011) و ادراک رنج اسچالز وهمکاران(2010) به عنوان پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. برای تجزیه وتحلیل داده ها  از روش تحلیل کوواریانس مانکوا و تعقیبی بونفرونی استفاده شد. داده ها در نرم افزار اس پی اس اس نسخه 24 تحلیل شد.

نتایج داده ها نشان داد که در مراحل پس آزمون و پیگیری، درمان شناختی رفتاری مذهب محور و مثبت نگر بر کاهش شفقت خود و ادراک رنج (جسمانی، روانشناختی، معنوی/ وجودی) اثربخش بودند(001/0 >P). همچنین در مراحل پس آزمون و پیگیری بین اثربخشی دو مداخله بر شفقت خود و ادراک رنج(جسمانی، روانشناختی، معنوی/ وجودی)  تفاوتی مشاهده نشد(05/0 <P).

نتایج از تاثیر دو روش درمان شناختی رفتاری مذهب محور ودرمان مثبت نگر بر افزایش شفقت به خود و کاهش ادراک رنج حمایت می کند. بنابراین می توان بیان نمود که از این روش های درمانی می توان به عنوان درمان تکمیلی در کنار سایر روش های درمان پزشکی جهت کمک به مشکلات روان شناختی زنان نابارور استفاده نمود.