مطالعه اثر عصاره ی هیدروالکلی آویشن باغی (Thymus vulgaris) بر درد احشایی به روش رایتینگ در موش سوری

درد احشایی یک احساس ناخوشایند است که درمان آن با داروهای سنتتیک دارای عوارضی همچون وابستگی روانی، دیسکرازی خونی و... بوده و تجویز داروهای گیاهی رهیافت مناسبی برای کاهش این عوارض می باشد. آویشن باغی از جمله گیاهان دارویی است که بر مبنای اطلاعات موجود در طب سنتی و برخی از پژوهش های نوین علمی، اثرات درمانی مختلفی دارد که از جمله ی آن ها می توان به خواص ضد باکتریایی و ضد قارچی گیاه مذکور و نیز کاربرد آن در برخی از اختلالات تنفسی اشاره نمود. هدف این پژوهش بررسی اثر تسکینی گیاه آویشن باغی بر درد احشایی است. این مطالعه تجربی بر روی 40 موش سوری نر نژاد N-MRI انجام گرفت (g4 ±36). موش ها به صورت تصادفی به گروه های کنترل، کنترل مثبت (فلونیکسین)، تیمار1، تیمار2 و تیمار3 تقسیم بندی شدند. گروه های کنترل و کنترل مثبت سرم فیزیولوژی و فلونیکسین (gk/gm2) و گروه های تیمار نیز به ترتیب دزهای 150، 300 و 450 میلی گرم بر کیلوگرم از عصاره ی آویشن را به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. 15دقیقه پس از هر تجویز، موش ها برای القاء درد احشایی مورد تزریق اسید استیک 6/0 % (gk/lm 01) قرار گرفته و اثرات ضد دردی با شمارش تعداد رایت ها طی 30 دقیقه تعیین گشت. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آنالیز واریانس یک طرفه و تست تکمیلی Tukey در سطح معنی داری 05/0<p مورد تجزیه و تحلیل واقع شدند. عصاره های آویشن با دزهای 150، 300 و 450 میلی گرم بر کیلوگرم و فلونیکسین با دز gk/gm2 درد را به صورت معنی داری کاهش دادند (05/0<p). این پژوهش اثر تسکینی گیاه آویشن باغی را بر درد احشایی را تایید می کند ولی نیاز به مطالعات بالینی بیشتری برای یافتن جایگاه مناسبی برای آن در میان ضد درد های احشایی می باشد.