بررسی الگوی تولیدی سازه های جوامع محلی جنگل های زاگرس (مطالعه موردی: استان چهارمحال و بختیاری)

آنچه مردم محلی و روستاییان اطراف جنگل با هدف های گوناگون و در جهت برآوردن نیازها و خواسته های خود طراحی می کنند، در مفهوم گسترده سازه های سنتی جوامع محلی قرار می گیرد. هدف از انجام این پژوهش شناسایی کامل سازه های تولیدی جوامع محلی در جنگل های استان چهارمحال و بختیاری بود تا در درجه نخست این شناسایی به پیشرفت جایگاه و نقش جوامع محلی در جنگل های زاگرس کمک کند و در درجه دوم با واکاوی الگوی تولید در این نظام تولیدی، بهترین شرایط برای استمرار تولیدات فوق معرفی و زمینه های ارتقاء شرایط ، برای این استمرار تعیین شود. به منظور جمع آوری اطلاعات در جامعه محلی از روش نمونه گیری گلوله برفی استفاده شد. در بخش شناسایی سازه های تولیدی ، مهم ترین دانش ها و مولفه های محیطی که ورودی این سیستم را تشکیل می دهند، توصیف شدند و پس از آن در بخش واکاوی الگوی تولیدی تلاش شد ضمن معرفی معیارهای مناسب در ارزیابی فرآیند تولید، نیازمندی های لازم به منظور ارتقاء الگوی تولید در بین جوامع محلی جنگل های زاگرس معرفی شوند. نتایج نشان داد که از بین سه الگوی تولیدی (دستی، ناب و چابک) سازه های سنتی جوامع محلی بیشترین تناسب را با الگوی تولید دستی دارند. این درحالی است که الگوی تولید چابک در بیشتر معیارهای ارزیابی تولید بهترین الگوی فرایند تولید در اکوسیستم ها را نشان داد. لازمه تغییر از الگوی دستی به الگوی چابک، درنظر گرفتن عدم اطمینان های محیطی و اهرمی کردن اثر اطلاعات در مدیریت جنگل های زاگرس است.