ارزیابی کارآیی چند ترکیب شیمیایی در کنترل شانکر باکتریایی هلو، Pseudomonas syringae

شانکر باکتریایی ناشی از (Pss) Pseudomonas syringae pv. syringae یکی از مهم ترین بیماری های هلو است و استفاده از آفت کش های شیمیایی در مدیریت این بیماری اجتناب ناپذیر است. برای تعیین موثرترین ترکیب شیمیایی، آزمایشی طی سال های 1397 و 1398 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 20 تیمار و چهار تکرار در حاشیه زاینده رود انجام شد. تیمارهای مورداستفاده شامل غلظت 5/2 در هزار از اکسی کلرور مس (WP, 35%)، غلظت 1 در هزار از اکسید مس (نوردوکس® WG, 83.9%)، غلظت 5/0 در هزار از کربوکسیلات مس (کوکسیلWP, 91% ®) ، غلظت 1 درصد از مخلوط بردو (بردوفیکس® BordeaufixS, 18%)، غلظت 2 در هزار از فوزتیل آلومینیوم (الیت® WDG, 80%)، غلظت 3 در هزار از اوره (46%G,) و غلظت 2 در هزار از سولفات روی (33%WP,) و برخی تیمارها شامل مخلوطی از ترکیبات مسی فوق با اوره یا سولفات روی و یا هردوی آن ها بود. اثر تیمارها بر میزان وقوع (درصد آلودگی) و شدت بیماری به روش شاخص دهی در خردادماه ارزیابی شد. سم پاشی اول در پاییز بعد از ریزش برگ ها و سم پاشی دوم قبل از تورم جوانه های گل در زمستان انجام گرفت. سه هفته بعد از سم پاشی دوم، جمعیت Pss در جوانه های هلو با جداسازی باکتری روی محیط کشت شمارش گردید. نتایج نشان داد همه باکتری کش های مسی در مخلوط با اوره و سولفات روی اثر کاهشی معنی داری بر درصد و شدت بیماری در مقایسه با استفاده تنها از این ترکیبات داشتند اما تیمار کربوکسیلات مس یا اکسید مس به علاوه اوره و سولفات روی موثرترین فرمولاسیون در کنترل شیمیایی بیماری شانکر باکتریایی هلو بودند. در استفاده از ترکیبات مسی به تنهایی، بهترین اثرگذاری در کاهش شدت بیماری به ترتیب متعلق به کربوکسیلات مس (7/78%)، اکسید مس (76%)، اکسی کلرو ر مس (1/48%) و مخلوط بردو (6/45%) بود. فوزتیل آلومینیوم در حد اکسی کلرور مس و مخلوط بردو میزان وقوع و شدت بیماری را کاهش داد. کاربرد اوره و سولفات روی نیز ازنظر آماری تفاوت معنی داری با شاهد داشتند.