بررسی کنترل شیمیایی علف هرز مهاجم سنبل آبی، Eichhornia crassipes، در شهرستان بندرانزلی

به منظور کنترل علف هرز مهاجم سنبل آبی (Eichhornia crassipes Mart.)، دو آزمایش در استان گیلان در سال های 1396 و 1397 انجام شد. آزمایش اول در تالاب انزلی (رودخانه مرغک) با هدف ارزیابی کارایی علف کش های گلایفوسیت (SL, 41%) در مقادیر 2 و 3 لیتر در هکتار (دو بار کاربرد) با و بدون ماده افزودنی دشر (0.5%)، گلایفوسیت در مقادیر 2 و 3 لیتر در هکتار (دو بار کاربرد) با ماده افزودنی سولفات آمونیوم (2%) و گلیفوزینات آمونیوم (SL 15%) در مقادیر 5/2 و 5 لیتر در هکتار انجام شد. آزمایش دوم در استخر (مزوکوزوم) با هدف مقایسه کارایی علف کش های گلایفوسیت 3 لیتر در هکتار (دو بار کاربرد) با و بدون سولفات آمونیوم، گلیفوزینات آمونیوم 5 لیتر در هکتار و بیس پیریباک سدیم (SC 12.5% و OF 10%) در مقادیر 200 و 300 میلی لیتر در هکتار (دو بار کاربرد) انجام شد. کاربرد علف کش ها در زمان رشد فعال گیاه (قبل تا اوایل گلدهی) بود. ارزیابی چشمی تیمارها (EWRC)، نمونه برداری از سنبل آبی در زمان 30 روز پس از سمپاشی انجام شد و درصد کاهش وزن تر و خشک سنبل آبی تیمارها نسبت به شاهد محاسبه گردید. نتایج ارزیابی چشمی دو آزمایش نشان داد که برترین تیمار، گلایفوسیت 3 لیتر در هکتار با 98 درصد کنترل بود، این تیمار در آزمایش دوم به ترتیب موجب 56 و 64 درصد کاهش وزن تر و خشک سنبل آبی، 30 روز پس از سمپاشی و نابودی کامل گیاه سه ماه پس از سمپاشی شد. علف کش بیس پیریباک سدیم (OF 10%) 200میلی لیتر در هکتار نیز به ترتیب موجب 63، 33 و 56 درصد کنترل چشمی و کاهش وزن تر و خشک گیاه در زمان نمونه برداری و نابودی کامل گیاه سه ماه پس از سمپاشی شد.