جرم زدایی و قضازدایی در پرتو حل و فصل اختلافات کیفری از طریق میانجیگری: با نگاهی به نقش پلیس

اگر چه مراجعه به دادگستری به عنوان یکی از رایج ترین شیوه های حل و فصل اختلافات است اما لزوما بهترین روش نیست و در پاره ای موارد اگر چه در خصوص دعوی تعیین تکلیف می شود، اما اختلاف فیصله نمی یابد. از این رو شیوه های جایگزین حل و فصل اختلافات امروزه رواج بیشتری یافته که از آن جمله میانجیگری می باشد.

پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و به لحاظ گردآوری اطلاعات به روش اسنادی و از طریق مطالعه قوانین و منابع معتبر انجام شده و اطلاعات به دست آمده به صورت توصیفی- تحلیلی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفته است.

میانجیگری  شیوه ای از حل و فصل اختلافات است که ظرفیت های لازم برای حل و فصل اختلافات با ماهیت بین المللی و داخلی و همچنین حقوقی و کیفری را دارا می باشد. برخلاف الگوی سنتی، در الگوی جدید حل و فصل اختلافات تنها مذاکره در دسته روش های غیر حقوقی قرار دارد و میانجیگری، سازش و کارشناسی در کنار داوری و طرح دعوای در دادگاه در دسته روش های حقوقی قرار دارد. در نظام حقوقی ایران از روش میانجیگری در حل و فصل پاره ای از اختلافات کیفری استفاده می شود که می توان این امر را تحولی در نظام حل و فصل اختلافات کیفری محسوب نمود. در خصوص نقش پلیس در این فرآیند گفتنی است که با شروع به کار دایره های مددکاری و مشاوره در کلانتریها، میانجیگری کیفری پلیسی جزء وظایف سازمان پلیسی قرار می گیرد.

 رویکرد نظام حقوقی ایران در بعد کیفری به حل و فصل اختلافات از طریق مسالمت آمیز نه تنها گامی موثر در استفاده از ظرفیت های میانجیگری است، بلکه آثاری چون جرم زدایی و قضازدایی نیز دارد.