ارزیابی الگوی توزیع و پراکنش محرک های انتشار گازهای گلخانه ای (GHGs) در میان کشورهای جهان

تغییر اقلیم به عنوان بزرگترین تهدید بشری، نیازمند اقدامات کنترلی سریع و شناسایی محرک های کاهش انتشار با کمترین پیامد اقتصادی است. پژوهش حاضر به ارزیابی مهم ترین عوامل موثر در انتشار گازهای گلخانه ای در کشورهای جهان (2012-1971) پرداخته است. جمعیت، سرانه تولید ناخالص داخلی، شدت انرژی و شدت کربن انتخاب و برای بررسی روابط فضایی انتشار از تکنیکهای خودهمبستگی فضایی موران جهانی و محلی استفاده شد. نتایج نشان داد همبستگی مثبت و رو به رشدی در انتشار کربن دی اکسید وجود دارد و اوج این همبستگی به زمان شکل گیری IPCC باز می گردد و رشد اقتصادی نزدیک ترین ارتباط را با انتشار دارد. براساس ارزیابی موران جهانی تمامی پارامترها دارای خودهمبستگی مثبت و پیرو توزیع خوشه ای هستند. تحلیل موران محلی نشان می دهد در دهه های ابتدایی خوشه های بالا-بالا در کشورهای صنعتی و با گذشت زمان کشورهای در حال توسعه را شامل شد. جمعیت آسیا، سرانه تولید ناخالص داخلی اروپا و آمریکا، شدت انرژی در آسیا و معدود کشورهای آفریقایی و شدت کربنی در آسیا و آمریکا مهم ترین عوامل تشدید انتشارها در جهان به شمار می روند. شناسایی محرک های انتشار موضعی و منطقه ای در تعیین سهمیه های انتشار و مسئولیت های کاهش انتشار نقش موثری دارد و می تواند معاهدات منطقه ای و مورد پذیرش کشورها را در پی داشته باشد.