تعیین عوامل اجتماعی و اقتصادی موثر بر نرخ خودکشی بر اساس در ایران بر اساس رهیافت میانگین گیری مدل بیزین

شواهد تجربی در بسیاری از کشورها نشان می دهد که عوامل متعددی منجر به تصمیم افراد برای اقدام به خودکشی می شود. این پژوهش با هدف تعیین عوامل اجتماعی و اقتصادی موثر بر نرخ خودکشی در 31 استان کشور در فاصله زمانی سال های 1391 تا 1398 انجام شد.

در پژوهش حاضر اثر 16 متغیر توضیحی اجتماعی و اقتصادی بر نرخ خودکشی با به کارگیری روش میانگین گیری مدل بیزین (BMA) به صورت تحلیلی-توصیفی و با بهره گیری از نرم افزار آماری R مورد بررسی قرار گرفت. کلیه آمار و اطلاعات مورد نیاز از منابع کتابخانه ای و سالنامه های آماری مرکز آمار ایران، سازمان ثبت احوال و سازمان پزشکی قانونی کشور جمع آوری شده است.

در این مطالعه مشخص شد در ایران در فاصله زمانی موردمطالعه، نرخ باروری با احتمال حضور 997/0 با ضریب 972/4 دارای تاثیری بسیار قوی بر نرخ خودکشی است. همچنین متغیر نرخ سقط جنین با احتمال حضور 935/0 با ضریب 201/0 دومین متغیر نیرومند موثر بر نرخ خودکشی است. از بین 4 متغیر مستقل اقتصادی نیز تنها نرخ بیکاری با احتمال حضور 719/0 و با ضریب 393/0 به عنوان سومین متغیر موثر بر نرخ خودکشی شناخته شده است. متغیر نرخ بی سوادی نیز با احتمال حضور 758/0 نیز دارای اثر نسبتا قابل قبولی بر نرخ خودکشی است. در مقابل، سایر متغیرهای اجتماعی و اقتصادی تاثیر چندان زیادی بر نرخ خودکشی در ایران ندارند.

براساس نتایج این پژوهش، نرخ باروری، نرخ سقط جنین، نرخ بیکاری و نرخ بی سوادی 4 عامل اصلی تاثیرگذار بر نرخ خودکشی در ایران هستند.