طراحی مدل مدیریت مسیر ارتقاء شغلی کارمندان بانک ملی ایران

موفقیت یک سازمان بستگی به کارکنان آن دارد، رقابت پذیری و بقای سازمان بستگی به داشتن افراد مناسب، در شغل های مناسب و در زمان مناسب دارد. در طول چند دهه گذشته مدیریت و برنامه ریزی شغلی یکی از پیشروترین حوزه مدیریت منابع انسانی بوده است. مدیریت کار راهه شغلی فرایندی است که از طریق آن برنامه توسعه مسیر شغلی کارکنان در طول سازمان طراحی و بر اساس ارزیابی نیازهای سازمان، عملکرد و پتانسیل و ترجیحات شخصی افراد طرح ریزی و شکل دهی می گردد. هدف از پژوهش حاضر طراحی مدلی برای تبیین مدیریت مسیر ارتقاء شغلی کارکنان بانک ملی ایران با استفاده از دانش خبرگان بانک و حوزه مدیریت می باشد.

روش پژوهش از لحاظ هدف، جزء تحقیقات اکتشافی و از لحاظ نتیجه، جزء تحقیقات توسعه ای قلمداد می گردد. برای دستیابی به این هدف از روش شناسی کیفی مبتنی بر روش داده بنیاد و با بهره گیری از رویکرد سیستماتیک استراوس و کوربین استفاده شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش کد گذاری داده ها از نوع باز، محوری و انتخابی استفاده شد، در این راستا، 24 مصاحبه عمیق و نیمه ساختاریافته با استفاده از نمونه گیری نظری و تکنیک گلوله برفی با مدیران، کارشناسان بانک و همچنین اساتید و خبرگان مدیریت انجام شده است. برای ارزیابی قابل اتکا بودن داده ها و تفسیرها، معیارهای تحقیقات تفسیری شامل اعتمادپذیری، انتقال پذیری، اتکاپذیری، تصدیق پذیری، و راستی (لینکلن و گوبا 1988) و معیارهای نظریه برخاسته از داده ها شامل تطابق، فهم پذیری، عمومیت، و کنترل پذیری (اشترواس و کوربین 1998) استفاده شده است.

پدیده اصلی تحقیق «فرایند مدیریت مسیر شغلی» نام گرفت. «عوامل سازمانی، فردی و فراسازمانی» به عنوان شرایط علی مدیریت مسیر شغلی، «نظام ارزشیابی عملکرد، نظام آموزش کارکنان، گستردگی بانک در کل کشور و چشم انداز سازمان» به عنوان عوامل بستر و یا زمینه ای و همچنین «شرایط حاکم بر کسب و کار، مولفه های خاص فردی و مولفه های خاص سازمانی» به عنوان عوامل مداخله گر از دیدگاه مشارکت کنندگان تحقیق شناسایی شدند.

در مدل به دست آمده استراتژی هایی را برای کاراهه شغلی کارکنان از بدو استخدام تا مرز بازنشستگی همراه با پیامدها مثبت، از دیدگاه مشارکت کنندگان پژوهش نشان می دهد.