اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر ادراک درد و خودکارآمدی درد در بیماران مبتلا به درد مزمن عضلانی- اسکلتی

شناسایی درمان های روانشناختی موثر در بهبود درد بیماران مبتلا به درد عضلانی- اسکلتی ضروری است، بنابراین هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر ادراک درد و خودکارآمدی درد در بیماران مبتلابه درد مزمن عضلانی- اسکلتی بود.

پژوهش حاضر، نیمه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی افراد مبتلا به درد مزمن عضلانی- اسکلتی بودند که در تابستان 1399 جهت درمان به مراکز بیمارستانی، کلینیک های فیزیوتراپی و ارتوپدی شهر تربت جام ارجاع شده بودند. از بین افراد واجد شرایط که داوطلب مشارکت در پژوهش بودند، 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به روش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش در 8 جلسه 90دقیقه ای آموزش درمان پذیرش و تعهد واولس و سورل شرکت کردند، اما گروه گواه درمان روتین دریافت کرد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه های درد مک گیل و خودکارآمدی درد نیکولاس بودند.

نتایج نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بطور معناداری موجب کاهش ادراک درد و افزایش خودکارآمدی درد در بیماران مبتلابه درد مزمن عضلانی- اسکلتی میشود (P<0/001).

یافته های مطالعه حاضر بر اهمیت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در بیماران مبتلا به درد مزمن عضلانی- اسکلتی و ارایه افق های جدید در مداخلات بالینی تاکید دارد. بنابراین درمان پذیرش و تعهد به عنوان درمان مکمل میتواند با ایجاد تغییر مثبت و مناسب در بیماران مبتلا به درد مزمن عضلانی- اسکلتی مورد استفاده قرار گیرد.