اثربخشی توانبخشی شغلی بر کنشهای اجرایی و فراظرفیت های شغلی در دانشجویان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی توانبخشی شغلی مبتنی بر چشم انداز زمانی آینده بر کنشهای اجرایی و فراظرفیت های شغلی شامل انطباق پذیری شغلی و استخدام پذیری در دانشجویان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی(ADHD) میباشد.

روش پژوهش حاضر تک آزمودنی با طرح A-B-A بود. جامعه آماری شامل دانشجویان دانشگاه بجنورد در سالهای تحصیلی1398 تا 1400 بودند که مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی می باشند. نمونه پژوهش شامل 4 دانشجوی مبتلا به این اختلال است که با استفاده از نمونه گیری هدفمند انتخاب گردیدند. از مقیاس های درجه بندی اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی بزرگسالان بارکلی، نارسایی ها در کنش وری اجرایی بارکلی، مصاحبه تشخیصی اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی، انطباق پذیری شغلی ساویکاس و استخدام پذیری خودادراکی/ بلندپروازی راسویل و همکاران برای جمع آوری اطلاعات استفاده گردید. مداخلات بر مبنای پروتکل توانبخشی شغلی مبتنی بر چشم اندازه زمانی آینده که برای دانشجویان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی، متناسب سازی شده و از روایی محتوایی مطلوبی برخوردار بود، اجرا گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل های درون موقعیتی و بین موقعیتی انجام شد.

هر 4 دانشجوی مبتلا به ADHD در هر 3 متغیر انطباق پذیری شغلی، استخدام پذیری و کنش های اجرایی، شاخص تغییر میانگین موقعیت خط پایه به مداخله و مداخله به پیگیری، اثربخشی شغلی مبتنی بر چشم انداز زمانی آینده را تایید نمود. همچنین شاخص درصد داده های غیرهمپوش از موقعیتهای خط پایه به مداخله و از مداخله به پیگیری، در مورد هر چهار مراجع بین 66/66 تا 100 درصد محاسبه شد، به استثنای مراجع چهارم در موقعیت مداخله به پیگیری در متغیر انطباق پذیری شغلی، این مقادیر بیانگر اثربخشی مداخلات است.

توانبخشی شغلی مبتنی بر چشم انداز زمانی آینده به واسطه تمرکز بر زمان آینده و کمک به افراد مبتلا به ADHD برای طرح ریزی و جهت گیری معطوف به آینده، میتواند کنش های اجرایی و فراظرفیت های شغلی این افراد را بهبود بخشد.