تاثیر نوع فعالیت و شاخص بار درگیری ذهنی بر میزان یادگیری تصادفی واژگان و پایداری آن ها در زبان آموزان ایرانی

دانش واژگانی، نقش مهمی در ارتباط دارد. بنابراین، پژوهش های گوناگونی، تاثیر عوامل مختلف بر یادگیری واژگان در زبان دوم را مورد بررسی قرار داده اند. پژوهش تجربی حاضر بر آن است تا با در نظر گرفتن تاثیر نوع فعالیت و شاخص درگیری بر روی فراگیری تصادفی واژگان انگلیسی توسط زبان آموزان ایرانی، به ارزیابی پیش بینی های فرضیه بار درگیری لافر و هالستاین (2001) بپردازد. نظریه بار درگیری، پیش بینی می کند که فعالیت های با شاخص درگیری یکسان، فراگیری های برابر واژگان را در پی دارند. به این منظور، 45 زبان آموز ایرانی با سطح زبان بالاتر از متوسط یکی از چهار فعالیت را، با شاخص درگیری یکسان (یعنی، درک مطلب با اجازه استفاده از لغت نامه، تمرین های کلوز با اجازه استفاده از لغت نامه، استنتاج و جمله نویسی به علاوه معانی واژگان در فارسی+ انگلیسی) انجام دادند. دانش تولید و ادراک واژگان هدف زبان آموزان یک بار بی درنگ پس از انجام فعالیت و باری دیگر، سه هفته بعد سنجیده شد. برای مقایسه عملکرد مشارکت کنندگان در انجام فعالیت ها، آنوای مختلط بین افراد اجرا شد. نتایج نشان داد که برخلاف پیش بینی های فرضیه بار درگیری، عملکرد زبان آموزان بر روی چهار فعالیت مختلف به صورت معناداری متفاوت بود، در حالی که این فعالیت ها بار درگیری یکسان داشتند. نتایج حاکی از آن است که عمق پردازش و درگیری عوامل مهمی در فراگیری واژگان هستند. با این وجود، همچنین به نظر می رسد، اهمیت نسبی هر یک از مولفه های درگیری ممکن است نیاز به بازبینی داشته باشد.