تاب آوری شهرهای مرزی در برابر سیلاب مطالعه موردی شهر مرزی محمودآباد

ایمنی شهر محمودآباد در برابر مخاطرات و میزان تاب آوری آن یکی از اهداف برنامه ریزی شهری بوده و در این راستا اولین گام، اطلاع از میزان تاب آوری شهر در برابر مخاطرات است. این پژوهش با هدف افزایش تاب آوری و جلوگیری از خسارات ناشی از سیلاب در محدوده شهری محمودآباد انجام پذیرفت. روش مطالعه حاضر از نظر هدف تحقیق و توسعه و از نظر ماهیت توصیفی- تحلیلی و میدانی است. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه کارشناسان شهرداری شهر محمودآباد و متخصصان در زمینه مسایل شهری، محیط زیست، مدیریت بحران و برنامه ریزی شهری بوده که حجم نمونه از میان آنها به تعداد 80 نفر بوده که از میان جامعه آماری به روش غیرتصادفی هدفمند انتخاب شده اند. روش گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و میدانی و مهم ترین ابزار آن فیش، جداول، نمودارها و پرسشنامه ها بود. روش تجزیه و تحلیل داده ها با آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون کلموگروف- اسمیرنوف و آزمونT تک نمونه ای) با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد. یافته های پژوهش نشان داده است که متغیر تاب آوری زیرساختی - کالبدی با ضریب 570/0 در اولویت اول، متغیر تاب آوری اقتصادی با ضریب 169/0 در اولویت دوم و متغیرهای تاب-آوری اجتماعی و تاب آوری نهادی به ترتیب با ضرایب 083/0 و 081/0 در اولویت های بعدی قرار گرفته است همچنین نتایج تحقیق نشان داد که وضعیت تاب آوری شهر محمودآباد در مقابل سیلاب نسبتا مناسب می باشد. همچنین بین ابعاد تاب آوری شهری (اجتماعی، نهادی، اقتصادی، زیرساختی) با مولفه مدیریت سیلاب شهری رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. تاب آوری شهری در جلوگیری از خسارت جانی و مالی ناشی از سیلاب در محدوده مورد مطالعه تاثیر مثبت و معناداری دارد.