برازندگی مدل معادلات ساختاری احساس غربت براساس تاب آوری با میانجیگری سازگاری عاطفی و اجتماعی در دانشجویان غیر بومی

احساس غربت از مفاهیم مهم در ارتباط با دانشجویان غیربومی است که همواره متاثر ازعوامل مختلفی می باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی برازندگی مدل معادلات ساختاری احساس غربت براساس تاب آوری با میانجیگری سازگاری عاطفی و اجتماعی انجام گرفت. این پژوهش از لحاظ هدف بنیادی و از نظر روش توصیفی از نوع مدل سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری دانشجویان کارشناسی غیر بومی دانشگاه محقق اردبیلی در سال تحصیلی 96-1395 بودند که 245 نفر به روش نمونه گیری غیر تصادفی سهمیه ای به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسش نامه ی احساس غربت (UHS)، پرسش نامه ی تاب‏آوری کانر و دیویدسون (CD-RIS) و مقیاس سنجش سازگاری بل (BAS) بود. داده ها با شاخص های فرآوانی، میانگین، انحراف معیار، آزمون همبستگی پیرسون و روش مدل سازی معادلات ساختاری در نرم افزارهای SPSS-25 و AMOS-24 تحلیل شدند. یافته ها نشان دادکه مسیر های مستقیم تاب آوری به احساس غربت، تاب آوری به سازگاری عاطفی و اجتماعی، سازگاری عاطفی و اجتماعی به احساس غربت و مسیر غیرمستقیم تاب آوری به احساس غربت با میانجیگری سازگاری عاطفی و اجتماعی معنی دار بود. یافته های این پژوهش بر اهمیت نقش میانجیگری سازگاری عاطفی و اجتماعی در رابطه تاب آوری با احساس غربت تاکید دارد.