تاثیر زوج درمانی راه حل محور بر سازگاری زناشویی، کیفیت روابط زناشویی و سلامت اجتماعی در زوجین متقاضی طلاق

هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر زوج درمانی راه حل محور بر سازگاری زناشویی، کیفیت روابط زناشویی و سلامت اجتماعی در زوجین متقاضی طلاق بود. روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه های آزمایش و کنترل بود. جامعه پژوهش زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر مشهد در سال 1399 بودند. از میان اعضای جامعه 30 زوج (60 نفر) با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به روش تصادفی در دو گروه مساوی شامل گروه های آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش 7 جلسه 90 دقیقه ای آموزش زوج درمانی راه حل محور دریافت کرد و گروه کنترل در لیست انتظار برای آموزش قرار گرفت. ابزارهای پژوهش، مقیاس سازگاری زناشویی (باسبی و همکاران، 1995)، سیاهه کیفیت روابط زناشویی (راست و گولومبوک، 2010) و پرسشنامه سلامت اجتماعی (کی یز، 1998) بودند. داده ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری در نرم افزار SPSS نسخه 19 تحلیل شدند. نتایج نشان داد که گروه های آزمایش و کنترل از نظر هر سه متغیر سازگاری زناشویی، کیفیت روابط زناشویی و سلامت اجتماعی تفاوت معنی داری داشتند. به عبارت دیگر، روش زوج درمانی راه حل محور باعث بهبود سازگاری زناشویی، کیفیت روابط زناشویی و سلامت اجتماعی در زوجین متقاضی طلاق شد (05/0p <). بر اساس نتایج، روانشناسان، درمانگران و متخصصان سلامت می توانند از روش زوج درمانی راه حل محور در کنار سایر روش های درمانی برای بهبود ویژگی های مرتبط با سلامت به ویژه بهبود سازگاری زناشویی، کیفیت روابط زناشویی و سلامت اجتماعی در زوجین متقاضی طلاق استفاده کنند.