رابطه اختلال شخصیت و قضاوت اخلاقی با نقش تعدیل کننده همدلی: کاربرد تکنولوژی ردیابی چشم

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین قضاوت اخلاقی افراد و شخصیت و اختلالات آن و همچنین نقش همدلی به عنوان مولفه تعدیل کننده انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه افراد 18 تا 36 ساله و دارای حداقل تحصیلات لیسانس بود. در مطالعه حاضر پس از اجرای آزمون بالینی چندمحوری میلون 3 روی داوطلبین واجد شرایط، 40 نفر به روش هدفمند انتخاب و در دو گروه عادی و دارای اختلال شخصیت همتا شدند. سپس کل آزمودنی ها به پرسشنامه های قضاوت اخلاقی DIT و واکنش های بین فردی IRI پاسخ دادند. همچنین در این پژوهش از ابزار ردیابی چشم جهت سنجش همدلی استفاده شده است. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و مدل رگرسیون لجستیک در نرم افراز SPSS تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین اختلال شخصیت و قضاوت اخلاقی رابطه معنادار وجود دارد (p=0.03) اما نفش همدلی به عنوان تعدیل گر در این رابطه معنی دار نشد. بررسی رقابتی دو ابزار سنجش گر همدلی نیز در پژوهش حاضر معنادار نشد. نتایج حاکی از آن است که اختلالات شخصیت باعث کاهش قضاوت اخلاقی در افراد میشود. پژوهش حاضر گام اولیه ای بود در راستای کاربرد تکنولوژی نوین ردیاب چشمی در بررسی و مطالعه سازه های روان شناختی.