ارتباط دیابت بارداری با میزان هورمون های تیروئیدی در زنان باردار شهرستان زابل در سال 1400

دیابت یارداری درجه ای از عدم تحمل گلوکز، ناشی از ناتوانی پانکراس در ترشح انسولین بیش تر برای پاسخ به افزایش مقاومت به انسولین و یا کاهش حساسیت به انسولین  طی بارداری است که اولین بار در بارداری دیده می شود. مطالعات نشان داده که دیابت بارداری  و اختلال عملکردی در تیرویید می تواند اثرات بسیار بدی بر بارداری و کودک داشته باشد. در این پژوهش، ارتباط دیابت بارداری با میزان هورمون های تیروییدی در زنان باردار را بررسی کردیم.

این پژوهش مورد شاهدی بر روی 252 مادر باردار در دو گروه دیابت بارداری (87) و سالم(165) مراجعه کننده به مراکز بهداشتی زابل با روش تصادفی انجام شد و سطح سرمی FBS ، تیروکسین آزاد (FT4) و هورمون تحریک کننده تیرویید (TSH) بین دو گروه مقایسه شد. جهت تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد.

میانگین سطح TSH در گروه مورد و شاهد به ترتیب 56/1± 75/2 و 07/1± 78/1 میکرولیتر در میلی لیتر بود و در گروه مورد به طور معنی داری بالاتر بود. میانگین سطح FT4 در گروه مورد و شاهد به ترتیب 61/0 ± 5/1 و 68/0 ± 4/1 نانوگرم بود که از نظر آماری در دو گروه تفاوت نداشت. در میان بیماران مبتلا به دیابت ، 16 نفر (48/12درصد) دچار هیپوتیروییدی تحت بالینی بودند و 6 نفر (69/7 درصد) هیپوتیروییدی بالینی داشتند در حالی که در گروه شاهد ، 7 نفر (24/4 درصد) دارای هیپوتیروییدی تحت بالینی و 4 نفر (42/2 درصد) دارای هیپوتیروییدی بالینی بودند که از نظر آماری معنی دار بود.

این یافته ها ارتباط معنی داری بین هیپوتیروییدی و دیابت بارداری را نشان می دهد. بنابراین سنجش و ارزیابی دقیق هورمون های تیروییدی در دوران بارداری به ویژه در مادران دیابتی، برای مدیریت و پیش آگهی بهتر دیابت بارداری پیشنهاد می شود.