گونه شناسی روایات تفسیری امام صادق(ع) در سوره بقره با تکیه بر تفسیر احسن الحدیث

روایات تفسیری معصومین (ع) نقشی کلیدی در تبیین معارف قرآنی دارند. در این میان، روایات تفسیری امام صادق(ع) به دلیل شرایط خاص زمانی و موقعیتی حضرت، از کثرت و نمود بیشتری برخوردار بوده است. همین امر سبب شده است تا گونه شناسی روایات تفسیری امام صادق(ع) اهمیت بیشتری یابد. این پژوهش به گونه شناسی روایات تفسیری امام صادق(ع) در سوره بقره با تکیه بر تفسیر احسن الحدیث به روش تحلیل و توصیف داده اختصاص یافته است. در این مجموعه روایاتی منتخب از این سوره در هفت حوزه، ارزیابی و تقسیم شد؛ روایات تفسیری با رویکرد تبیین مفهومی واژگان و اصطلاحات، تبیین مصداقی واژگان و اصطلاحات، تبیین سبب و فضای نزول آیات، روایاتی که امام در آن به شیوه تفسیر قرآن به قرآن ورود نموده، روایات تخصیص عمومات آیات، روایات تبیین حکمت و  یا علت حکم  و نیز روایات با رویکرد تاویلی که خود دارای سه زیر شاخه است: روایات بیانگر مصداق، روایات بیانگر معنای باطنی آیات و نیز روایات جری و تطبیق. بخش قابل توجهی از روایات تفسیری امام صادق(ع)، با رویکرد تاویلی بوده و بالاترین بسامد را در میان سایر انواع و گونه‌های تفسیری منقول از امام (ع) را دارا است که ضرورت مراجعه به اهل بیت(ع) را بیش از پیش آشکار می کند.