اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر مدل داگاس بر بهبود تحمل نکردن بلاتکلیفی، اجتناب شناختی و باورهای مثبت در مورد نگرانی در بیماران مبتلا به اختلال اضطراب منتشر

 نگرانی یک مولفه بنیادین شناختی اختلال اضطراب منتشر (GAD) است. GAD اختلالی مزمن است اما مطالعات اندکی در خصوص متغیرهای سبب شناختی این اختلال صورت گرفته است. پژوهش حاضر، در پی بررسی اثربخشی درمان شناختی داگاس بر تحمل نکردن بلاتکلیفی، اجتناب شناختی و باورهای مثبت در مورد نگرانی در GAD بود.

پژوهش حاضر، مطالعه نیمه آزمایشی همراه با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل کلیه افراد مبتلا به GAD مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان بودند. نمونه آماری پژوهش 30 نفر بودند که به صورت نمونه گیری در دسترس و داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. تایید تشخیص GAD براساس مصاحبه بالینی ساختاریافته DSM-5 (SCID-5-CV) و تشخیص بالینی انجام شد. برای سنجش در پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری از مقیاس نداشتن تحمل بلاتکلیفی، پرسش نامه اجتناب شناختی و پرسش نامه چرا نگرانی استفاده شد. مداخله در قالب 12 جلسه 90 دقیقه ای انجام شد. به منظور تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر (مختلط) استفاده شد.

نتایج نشان داد که درمان شناختی داگاس باعث کاهش معنادار نمرات میانگین علایم GAD گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شد.

یافته های پژوهش نشان می دهند که شناخت درمانی داگاس بر تحمل نکردن بلاتکلیفی، اجتناب شناختی و باورهای مثبت در مورد نگرانی، تاثر مثبتی داشته و موجب کاهش علایم شده است (0/05>P). این درمان می تواند یکی از گزینه های موثر در کاهش علایم GAD در کنار سایر مداخلات دارویی باشد.