تاثیرتمرینات با تمرکز بر کانون توجه بیرونی بر عوامل خطرزای کینتیکی مرتبط با بروز آسیب ACL

یکی از شایع ترین و خطرناک ترین آسیب ها در ورزش، آسیب لیگامنت متقاطع قدامی (ACL) است. امروزه علی رغم وجود برنامه های پیشگیری از آسیب ACL میزان شیوع این آسیب همچنان بالاست. اکثر دستورالعمل هایی که در برنامه های پیشگیری از آسیب استفاده می شوند مبتنی بر کانون توجه درونی هستند. از طرفی مطالعات نشان داده اند استفاده از کانون توجه بیرونی باعث بهبود عملکرد در افراد می شود. هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثر کانون توجه در اجرای هشت هفته تمرینات پیشگیری از آسیب لیگامنت متقاطع قدامی بر متغیرهای کینتیکی مهارت فرود، در بازیکنان فوتبال بود.

در این تحقیق 35 بازیکن جوان فوتبال از سه تیم لیگ برتر استان تهران شرکت کردند. بازیکنان به طور تصادفی به سه گروه کانون توجه بیرونی (12 نفر)، کانون توجه درونی (12 نفر) و گروه کنترل (11 نفر) تقسیم شدند. ابتدا در پیش آزمون نیروی عکس العمل زمین، نرخ بارگذاری نیرو و زمان رسیدن به ثبات طی مهارت فرود از روی سکوی 30 سانتی متری توسط فورس پلیت سنجیده شد. سپس گروه های تمرینی به مدت هشت هفته تمرینات پیشگیری از آسیب را به همراه دستورالعمل های مربوطه انجام دادند و مجددا سه گروه جهت بررسی تغییرات مورد آزمون قرار گرفتند. از روش های آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون آنوای یک سویه و آزمون تعقیبی توکی جهت ارزیابی تغییرات استفاده شد.

یافته ها تغییرات معنی داری (05/0≤p) را در مولفه های نیروی عمودی، قدامی خلفی عکس العمل زمین و نرخ بارگذاری نیرو در گروه کانون توجه بیرونی نشان دادند، اما در زمان رسیدن به ثبات و نیروی داخلی خارجی عکس العمل زمین تفاوت معنی دار بین دو گروه کانون توجه بیرونی و درونی مشاهده نشد.

با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه به نظر می رسد استفاده از دستورالعمل های کانون توجه بیرونی تاثیرات مثبتی بر مولفه های کینتیکی و مکانیک فرود دارد. بنابراین به مربیان توصیه می شود جهت کاهش ریسک وقوع آسیب ACL و بازتوانی این آسیب از تمریناتی مبتنی بر دستورالعمل کانون توجه بیرونی استفاده کنند.