تاثیر دو شیوه تمرین هوازی و موازی بر متغیرهای منتخب بیومکانیک خون بر شریان فمورال دوطرفه در بیماران 40 تا 65 سال متعاقب آنژیوپلاستی عروق کرونر

با توجه به اثر منحصر به فرد شیوه های مختلف تمرینی بر پاسخ های ساختاری و عملکردی قلب و عروق، برنامه های بازتوانی قلبی به عنوان یک برنامه درمانی و توان بخشی بعد از سکته قلبی و آنژیوپلاستی جهت کاهش میزان مرگ و میر ناشی از بیماری قلبی عروقی کاربرد دارد. هدف پژوهش حاضر تاثیر دو شیوه تمرین هوازی و موازی بر متغیرهای منتخب بیومکانیک خون بر شریان فمورال دوطرفه در بیماران 40 تا 65 سال، پس از آنژیوپلاستی عروق کرونر است.

در این پژوهش نیمه آزمایشگاهی و آینده نگر با طرح پیش و پس آزمون، نود زن و مرد بیمار عروق کرونر قلب که آنژیوپلاستی شده، به صورت تصادفی در دسترس در سه گروه آزمایش (تمرین هوازی و موازی) و گروه کنترل تقسیم شدند. چهل دقیقه تمرین هوازی برگرفته از دستورالعمل ACSM جهت بازتوانی بیماران به مدت هشت هفته و سپس بیست دقیقه تمرین مقاومتی هفته ای دو جلسه در گروه تمرین موازی انجام شد. در بخش توصیف داده ها از میانگین و انحراف استاندارد، از آزمون کولموگروف اسمیرنف برای بررسی توزیع داده ها، از آزمون کروسکال والیس و آزمون تعقیبی یومن ویتنی در متغیرهای غیرنرمال و از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه، ولچ و آزمون تعقیبی توکی در متغیرهای نرمال در سطح معناداری 0/05 استفاده شد.

نتایج تحقیق نشان داد که در متغیر فشار خون دیاستولی فمورال چپ متعاقب اعمال تمرین هوازی و موازی تفاوت معناداری وجود ندارد. در متغیرهای سرعت جریان خون در فاز دیاستول فمورال چپ و فشار خون در فاز سیستول فمورال چپ متعاقب اعمال تمرین هوازی و در متغیرهای سرعت جریان خون در فاز سیستول و دیاستول فمورال چپ و فشار خون در فاز سیستول فمورال چپ متعاقب تمرین موازی تفاوت معناداری مشاهده شد و با مقایسه تاثیر دو شیوه تمرین بر متغیرهای منتخب بیومکانیک خون تفاوتی بین دو شیوه تمرین در متغیرهای منتخب بیومکانیک خون مشاهده نشد.

استفاده از تاثیرات سودمند تمرین هوازی و موازی در راستای بهبود متغیرهای بیومکانیک خون با شدت و مدت زمان مناسب در بیماران 40 تا 65 سال، متعاقب آنژیوپلاستی عروق کرونر توصیه می شود.