تاثیر کینزیوتیپ بر کینماتیک مچ پا هنگام فرود روی سطوح پایدار و ناپایدار در افراد با یا بدون پیچ خوردگی مچ پا

فرود، ازجمله حرکاتی است که می تواند نیروی برخوردی به بزرگی دو تا دوازده برابر وزن بدن ایجاد نماید که اغلب با مکانیسم های آسیب اندام تحتانی مرتبط است که کینزیوتیپ، با افزایش حس عمقی، بهبود راستای مفصل، کاهش درد و برداشتن فشار از روی بافت های عصبی، جهت پیشگیری پیشنهاد می شود؛ بنابراین هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر کینزیوتیپ بر کینماتیک مچ پا هنگام فرود روی سطح پایدار و ناپایدار در افراد با یا بدون پیچ خوردگی مچ پا است.

روش تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح دو گروهی در گروه های کنترل (بدون پیچ خوردگی مچ پا) و تجربی (با پیچ خوردگی مچ پا) بود. تعداد سی نفر از دانشجویان پسر دانشگاه شهید باهنر کرمان به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب و در دو گروه با (پانزده نفر) و بدون پیچ خوردگی (پانزده نفر) مچ پا تقسیم شدند. سپس، هر دو عمل فرود روی سطوح پایدار و ناپایدار، با یا بدون کینزیوتیپ را انجام دادند. پارامترهای حداکثر دورسی و پلانتار فلکشن، سوپنیشن، پرونیشن و حداکثر سرعت زاویه ای مچ پا به وسیله سیستم سه بعدی آنالیز حرکت ثبت شد. تحلیل آماری داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل و آنالیز مکرر واریانس در سطح معناداری 0/05 انجام گرفت.

میزان پلانتار فلکشن مچ پا در افراد سالم و پیچ خورده هنگام فرود روی سطوح پایدار و ناپایدار با یا بدون کینزیوتیپ کاهش معناداری وجود ندارد (0/07=P)، اما در پارامتر دورسی فلکشن مچ پا در دو گروه، کاهش معناداری وجود داشت (0/001=P). از طرف دیگر، در میزان پرونیشن، کاهش معنادار نبود (0/66=P)، اما در میزان سوپینیشن پا، کاهش معنا داری وجود داشت (0/001=P).

نتایج این تحقیق نشان داد که افراد دچار پیچ خوردگی پا نسبت به افراد سالم هنگام فرود با زاویه دورسی فلکشن مچ پای کمتر فرود می آیند که می تواند به عنوان یک عامل خطر برای آسیب مچ پا محسوب شود.