اثرات ورزش تردمیل متوسط و فلوکستین بر حافظه فضایی، اضطراب، و سلول های تانل مثبت در هیپوکمپ رت مدل سندرم استرس پس از سانحه

سندرم استرس پس از سانحه (PTSD) یک اختلال روانی است که به دنبال حوادث تروماتیک ایجاد می شود. داروهای مهار کننده انتخابی برداشت سروتونین (SSRI s) اولین خط درمانی می باشند. هدف این مطالعه بررسی اثر ورزش تردمیل با شدت متوسط و داروی فلوکستین و اثر توام آنان بر رفتار اضطرابی و حافظه فضایی و همچنین بررسی سلول های آپوپتوزی در ناحیه هیپوکمپ در رت های نر و ماده مبتلا به PTSD بود.

 رت های نر و ماده به دو گروه Sham و SPS تقسیم شدند. از SPS (Single prolonged stress) به عنوان یک مدل برای القای PTSD استفاده شد. بعد از دو هفته، مداخله ورزشی (4 هفته، 5 روز در هفته)، مداخله دارویی (فلوکستین با دوز mg/kg/day10) و مداخله توام انجام گرفت و سپس تست های حافظه فضایی و اضطراب و تست تانل انجام شد.

 رت های نر و ماده با مدل SPS، افزایش سطح اضطراب را در اتاق تاریک- روشن و افزایش سلول های آپوپتوتیک را نشان دادند. آسیب حافظه فضایی فقط در رت های نر مشاهده شد. مداخله ورزش، دارو و تاثیر توام آن ها سبب کاهش رفتارهای شبه اضطراب و بهبود حافطه فضایی و کاهش سلول های تانل مثبت شد. علاوه بر آن درمان توام ورزش و دارو در مقایسه با درمان دارویی به تنهایی، موثرتر بود. در جنس ماده، تست های رفتاری نتیجه بهتری را نشان داد.

مداخله توام ورزش و فلوکستین، می تواند یک روش درمانی مفیدتر در درمان آسیب های رفتاری و سلولی در بیماران PTSD باشد.