بررسی تاثیر کورکومین بر لقاح آزمایشگاهی تخمک های بدست آمده از سندرم تخمدان پلی کیستیک تجربی در موش ها: مطالعه تجربی

سندرم تخمدان پلی کیستیک شایع ترین بیماری در جوامع امروزی برای زنان است، بنابراین برخی از ترکیبات گیاهی ممکن است از نظر خوراکی و آزمایشگاهی برای این بیماران مفید باشد.

هدف از این مطالعه بررسی تاثیر کورکومین بر لقاح آزمایشگاهی تخمک های بدست آمده از سندرم تخمدان پلی کیستیک تجربی بود.

در این مطالعه تجربی، از موش های NMRI در سنین 6 تا 8 هفته استفاده شد. موش ها به دو گروه کنترل و PCOS تجربی تقسیم شدند. برای القاء PCOS تجربی، استرادیول والرات (100 میلی گرم بر کیلوگرم، به صورت داخل صفاقی) تزریق شد. سپس برای تخمک گذاری ابتدا با تزریق با 5/7 واحد PMSG در حجم 1/0 میلی لیتر و 46-48 ساعت بعد با تزریق 5/7 واحد hCG در حجم 1/0 میلی لیتر انجام شد. ظرفیت تام آنتی اکسیدانی (TAC)، و تولید مالون دی آلدیید (MDA)، در بافت تخمدان و سرم خون در همه گروه ها مورد بررسی قرار گرفت. سرانجام، کورکومین 6، 12 و 24 میکرومولار به محیط کشت تخمک های گروه PCOS اضافه شد و رشد، توسعه رویانی در گروه های مختلف مورد بررسی قرار گرفت.

درصد بالایی از تخمک ها برای لقاح، از نظر تعداد و کیفیت در گروه سندرم تخمدان پلی کیستیک در وضعیت خوبی نبوده و سلول های کومولوسی آن ها به خوبی توسعه نیافته بودند. میانگین درصد لقاح، درصد رویان دو سلولی و درصد بلاستوسیست در گروه کورکومین نسبت به گروه PCOS افزایش معنی داری نشان داد. به طوریکه این افزایش در گروه 24 میکرومول کورکومین معنی دار بود. علاوه براین، کورکومین باعث کاهش لیز و تکه تکه شدن می شود و درصد رویان های متوقف شده را کاهش می دهد.

افزودن کورکومین برای بهبود رشد جنین و جلوگیری از اثرات مضر رادیکال های آزاد اکسیژن بر محیط کشت، توصیه می شود در شرایط عادی بدون استرس اکسیداتیو غلظت خاصی از کورکومین را اضافه کنید.