اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر اضطراب، کنترل متابولیک و کیفیت زندگی بیماران دیابت نوع دو

دیابت از شایع ترین و پرهزینه ترین بیماری های مزمن است که محدودیت های زیادی در فعالیت های بیمار ایجاد می کند. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر اضطراب، کنترل متابولیک و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد. روش و

روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه شاهد بود. جامعه‌آماری این پژوهش را افراد مبتلا به دیابت نوع دو انجمن دیابت شهر تهران تشکیل دادند که در سال 1398 به این انجمن مراجعه کردند. تعداد60 نفر با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 30 نفری آزمایش و شاهد قرار گرفتند. گروه آزمایش درمان شناختی-رفتاری را طی هشت جلسه 90 دقیقه ای به صورت هفتگی دریافت نمود. قبل و بعد از مداخله، پرسشنامه اضطراب حالت-صفت، کیفیت زندگی و آزمایش پزشکی در هر دو گروه اجرا شد. داده‌ها از طریق آزمون تحلیل اندازه گیری مکرر و با استفاده از نرم‌افزار SPSS-22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

میانگین (انحراف معیار) سن گروه آزمایش (5/10) 1/48 و گروه شاهد (4/9) 8/47 سال بود. در گروه آزمایش میانگین (انحراف معیار) نمره اضطراب از (4/14) 5/94 در پیش آزمون به (7/15) 3/84 در پس آزمون و (1/16) 84 در پیگیری کاهش یافت (001/0>P). در گروه آزمایش میانگین (انحراف معیار) نمره متابولیک از (7/91) 8/466 در پیش آزمون به (6/99) 4/400 در پس آزمون و (1/100) 1/387 در پیگیری کاهش یافت (001/0>P). در گروه آزمایش میانگین (انحراف معیار) نمره کیفیت زندگی از (5/19) 6/75 در پیش آزمون به (7/23) 8/90 در پس آزمون و (8/22) 4/90 در پیگیری افزایش یافت (001/0>P) اما در گروه شاهد تفاوتی از نظر اضطراب، متابولیک و کیفیت زندگی تفاوتی در نمرات ایجاد نشد.

مطالعه نشان داد که مداخله شناختی-رفتاری موجب کاهش اضطراب و افزایش کنترل متابولیک و بهبود کیفیت زندگی بیماران دیابت نوع دو شد.