آپتاسنسورهای نوری و معضل آلودگی های مواد غذایی با سرب

آلودگی فلزات سنگین در مواد غذایی به خصوص آب شرب و آب های زیرزمینی به یک معضل جدی برای سلامتی انسان تبدیل شده است. این فلزات عمدتا عناصر تشکیل دهنده طبیعت هستند که به صورت گسترده ای در پوسته زمین توزیع شده اند و همچنین مقادیر قابل توجهی از آن ها نیز در کالاهای روزمره زندگی یافت می شوند. این عناصر معمولا به صورت ترکیباتی با اکسیژن، کلر یا گوگرد وآنیون های دیگر که عموما شامل ترکیبات معدنی و آلی هستند یافت می شوند. سرب یکی از فلزات سنگین با سمیت بالاست که مخاطرات جدی برای محیط و انسان ایجاد می کند. پیشرفت های اخیر در تحقیقات اسید نوکلییک منتج به شناسایی توالی های الیگونوکلیوتیدی شده اند که با تمایل اتصال بالا و به طور اختصاصی به مولکول های هدف از جمله پروتئین ها متصل می شوند. به چنین توالی های تک رشته ای اسید نوکلییکی « آپتامر» گویند. آپتامرها توالی های مصنوعی تک رشته ای DNA یا RNA 30 تا 100 نوکلیوتیدی هستند و ساختارهای دوم و سومشان به گونه ای تا می خورند که آن ها را برای اتصال به اهداف کاملا اختصاصی می سازند. اتصال آپتامرها به اهداف مختلف از یک تک سلول گرفته تا مولکول های بزرگ شیمیایی و بیولوژیک با میل ترکیبی بالا انجام می گیرد. از این ویژگی آپتامر برای شناسایی و آشکارسازی سرب استفاده می شود. در این مقاله مروری آپتاسنسورهای نوری طراحی شده جهت تشخیص سرب بررسی خواهند شد.