تغییرات سطوح سرمی رتینول متصل به پروتئین 4، گلوکز و انسولین در سازگاری با مصرف مکمل گزنه و تمرینات ترکیبی در مردان دارای اضافه وزن مبتلا به دیابت نوع 2

 دیابت ملیتوس افزایش وزن و درصد چربی رابطه مستقیمی با مبتلا شدن به دیابت دارد و به دنبال افزایش وزن تغییراتی در هورمو نهای مشتق از بافت آدیپوسیت یا آدیپوسایتوکاین ها شامل لپتین، آدیپونکتین، رزیستین و رتینول متصل به پروتئین 4 ایجادم یشود که منجر به تغییرات قابل توجهی در گلوکز خون ، مقاومت به انسولین و اختلال در انتقال GLUT4 م یشود.

 در این پژوهش نیم هتجربی چهل مرد مبتلا به دیابت نوع 2 بر اساس پرس شنامه تغذی های، قابلیتهای ورزشی، شاخص تودهبدنی، صحت و سلامت بدنی از بین داوطلبان انتخاب و به صورت تصادفی به چهار گروه تمرین، گزنه، تمرین+گزنه و کنترل تقسیم شدند.برنامه تمرینی مقاومتی به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته و با شدت 60 تا 70 درصد یک تکرار بیشینه و تمرین هوازی با شدت60 تا 80 درصد حداکثر ضربان قلب انجام گرفت. دز مصرفی گزنه 100 میل یگرم در روز بود. خو نگیری قبل و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، به صورت ناشتا انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تی زوجی و تحلیل واریانس انجام شد.

 سطوح انسولین و گلوکز ناشتا بین گروها تفاوت معن یدار داشت به ترتیب: 001 / P=0 و 001 / P=0 . در سطوح رتینول متصل به پروتئین 4 بین هیچک دام از گروها تفاوت معن یداری وجود نداشت.(096 / .p)

 نتایج نشان داد هر دو مداخله تمرین و گزنه سطح انسولین و گلوکز ناشتا را کاهش م یدهند، اما برای کاهش سطح رتینولمتصل به پروتئین 4، نیاز به مداخلات ورزش و گزنه است