بررسی سمیت تحت حاد کلیوی بیسفنول A در رت های نژاد ویستار

بیسفنول A (BPA) با توجه به کاربرد فراوان، در دسته مختل کننده های هورمونی قرار دارد و مطالعات متعددی، سمیت آن را در دوزهای مختلف نشان داده اند. با این وجود مطالعه آن روی سیستم کلیوی محدود بوده است. بر همین اساس تاثیر آن بر عملکرد سیستم کلیوی در رت ها مورد بررسی قرار گرفت.

ابتدا رت ها در 6 گروه 6 تایی تقسیم شدند. گروه یک فقط ماده حامل را دریافت کردند؛ اما گروه دوم تا ششم به ترتیب با دوز mg/kg/BW/day 100 و 50، 10، 1، 1/0 BPA، به مدت 29 روز و به روش گاواژ تیمار شدند. در روز 30، بعد از جمع آوری ادرار 24 ساعته، خون گیری از قلب و جداسازی بافت کلیه انجام شد. سپس، پارامترهای بیوشیمیایی شامل اوره، کراتیتنین و پروتئین تام سرم و ادرار و آلبومین سرم اندازه گیری شدند. در نهایت بافت کلیه برای تست های بافت شناسی به آزمایشگاه فرستاده شد.

میزان کراتینین سرم در رت های تیمار شده با دوزهای مختلف بیسفنولA  اختلاف معنی داری نداشت؛ اما در ادرار میزان آن در دوز 50 میلی گرم نسبت به دوزهای 1و 10 میلی گرم افزایش یافته بود (001/0>P). اوره سرم و ادرار فقط در دوز 10 میلی گرم نسبت به دوزهای 1 و 1/0 افزایش معنی داری داشت (001/0>P). آلبومین سرم در دوز 100 میلی گرم نسبت به کنترل کاهش یافته بود. پروتئین تام در دوز های 50 و 100 میلی گرم نسبت به کنترل در سرم کاهش و در ادرار در دوز 50 افزایش داشت (001/0>P). نسبت پروتئین/کراتینین در دوز های 1 تا 50 به طور معنی داری افزایش یافته بود (001/0>P). نتایج بافت شناسی نیز نشان داد که در روند وابسته به دوز BPA باعث تغییرات تحلیل برنده، ارتشاح و اتساع در بافت کلیه شده است.

بررسی های ما نشان داد که BPA در غلظت های 50 و 100 میلی گرم می تواند منجر به آسیب بافت کلیوی رت شده و به دنبال آن نارسایی در کلیه را در پی داشته باشد.