تدوین مدل پیش بینی پایداری ازدواج بر اساس عوامل اجتماعی و رضایت از روابط زناشویی در ازدواج های دانشجویی و رتبه بندی این عوامل

هدف از این پژوهش تدوین مدل پیش بینی پایداری ازدواج بر اساس عوامل اجتماعی (پایگاه اقتصادی-اجتماعی، همسانی اجتماعی، سرمایه های اجتماعی) و رضایت از روابط زناشویی و رتبه بندی این عوامل در ازدواج های دانشجویی در دانشگاه های شهر اصفهان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع مدلسازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه های شهر اصفهان شامل دانشگاه دولتی اصفهان، دانشگاه صنعتی اصفهان، دانشگاه آزاد خوراسگان و دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بود که در فاصله سال های 1395 الی 1397 بصورت دانشجویی ازدواج کرده بودند. از بین این افراد، نمونه انتخاب نمونه با روش نمونه گیری طبقه ای و حجم نمونه هدفمند و بر اساس جدول مورگان 678 نفر در نظر گرفته شد شامل 687 نفر بصورت نمونه گیری هدفمند در دسترس انتخاب شدند. ابزار سنجش شامل پرسشنامه محقق ساخته عوامل اجتماعی، رضایت از روابط زناشویی و پایداری ازدواج (شریعتی، 1398) بود. داده ها با استفاده از مدلسازی معادلات ساختاری و آزمون فریدمن تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که از بین عوامل اجتماعی تنها عامل همسانی اجتماعی همسران (05/0>P) و رضایت از روابط زناشویی (01/0>P) قادر به تبیین معنادار پایداری ازدواج در ازدواج های دانشجویی هستند. همچنین یافته های مربوط به آزمون فریدمن نشان داد که بترتیب رضایت از روابط زناشویی، پایگاه اقتصادی-اجتماعی، همسانی اجتماعی و سرمایه اجتماعی، در پایداری ازدواج از اهمیت برخوردار هستند و تفاوت معناداری در میانگین رتبه ها وجود دارد (05/0>P). بر طبق این یافته ها، برنامه های اساسی برای پایداری ازدواج باید ابتدا بر آموزش و بهبود روابط زناشویی متمرکز گردند و عوامل اجتماعی میتوانند در برنامه های پیش از ازدواج مورد توجه قرار گیرند.