مقایسه اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار و درمان مبتنی بر شفقت خود بر تنظیم هیجان در زنان آسیب دیده از خیانت همسر

 خیانت زناشویی یه بحران برای زوج ها و خانواده ها ، یکی از دلایل عمده طلاق و فروپاشی خانواده و دارای شیوع قابل توجه در محیط های بالینی و عادی است که اشفتگی های قابل توجهی را برای افراد مرتکب آن و نیز همسران آنها به وجود می آورد .شناسایی یک رویکرد درمانی موثر با کمترین هزینه میتواند در پیشگیری و مداخله آسیب های ناشی از خیانت موثر واقع شود 

 هدف پژوهش حاضر بررسی مقایسه اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار و درمان مبتنی بر شفقت خود بر تنظیم هیجان در زنان آسیب دیده از خیانت همسر بود.

این پژوهش از نوع شبه آزمایشی همراه با پیش آزمون پس آزمون با پیگیری است. جامعه تحقیق شامل همه زوج های درگیر با مسئله خیانت زناشویی مراجعه کننده به مرکز مشاوره و خدمات روان شناختی ایرانمهر در سال 99 در رشت و حجم نمونه شامل 40 زوج (80 نفر) که با استفاده از جدول کوهن با اندازه اثر 89/0 و توان آزمون 84/0 برآورد و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه تنظیم هیجان گرانفسکی و کرایج استفاده شد و جلسات زوج درمانی هیجان مدار و درمان مبتنی بر شفقت خود به مدت 16 جلسه 4 ساعته (هر درمان یک جلسه دو ساعته) و به صورت هفتگی و جداگانه برای هر زوج اجرا شد. پس از گذشت سه ماه از جلسات درمان برای سنجش اثر ماندگاری درمان، زوج ها در یک جلسه پیگیری نیز شرکت کردند. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس مرکب همراه با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شد.

یافته ها نشان داد که هر دو روش درمانی بر افزایش تنظیم هیجانی زوجین اثرگذار است اما بین زوج درمانی هیجان مدار و درمان مبتنی بر شفقت خود بر تنظیم هیجان تفاوت معنی داری وجود ندارد (1/57=F و 0/2180=P).

استفاده از هر دو رویکرد درمانی در مراکز مشاوره برای کمک به زوج های ناسازگار برای بهبود و کاهش مشکلات زناشویی، افزایش رضایتمندی به ویژه در زوج های آسیب دیده از خیانت بسیار اثرگذار است.