رابطه بین اعتیاد به گوشی های هوشمند با استرس و رضایت از زندگی در دانشجویان پزشکی

 دانشجویان اولین پذیرندگان تکنولوژی های جدید، بیشتر از سایر گروه های جامعه در معرض اعتیاد به گوشی های هوشمند و در نتیجه مشکلاتی مانند اختلال در سلامت جسمی، روانی و تحصیلی قرار دارند.

 مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه بین اعتیاد به گوشی های هوشمند با استرس و رضایت از زندگی در دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی گیلان صورت گرفت.

مطالعه مقطعی تحلیلی حاضر روی 331 نفر از دانشجویان پزشکی در مقطع کارآموزی و کارورزی دانشکده پزشکی دانشگاه گیلان در سال 1399 انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسش نامه تحت وب شامل چهاربخش (اطلاعات فردی اجتماعی، مقیاس اعتیاد به گوشی هوشمند سواری، مقیاس استرس ادراک شده کوهن و مقیاس رضایت از زندگی دینر) بود. اطلاعات وارد نرم افزار  Spss نسخه 18 شد؛ در تجزیه و تحلیل آماری از تحلیل همبستگی پیرسون، آزمون تی مستقل و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده به عمل آمد.

نتایج نشان داد که اعتیاد به گوشی هوشمند به طور مثبت با استرس (0/65=P=0/01 ، r) و به طور منفی با رضایت از زندگی (0/58-=P=0/01 ، r) همبستگی معنادار دارد. نمرات اعتیاد به گوشی هوشمند، استرس و رضایت از زندگی تحت تاثیر متغیرهای جمعیت شناختی بود. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که به ترتیب متغیرهای استرس (0/52=β) و رضایت از زندگی (0/34=β) در مجموع 57 درصد از واریانس اعتیاد به گوشی های هوشمند را به طور معنادار تبیین می کنند (001/P>0).

افزایش اعتیاد به گوشی های هوشمند با استرس بیشتر و رضایت کمتر از زندگی در بین دانشجویان پزشکی مرتبط بود. این یافته می تواند بینش های مفیدی را برای سیاست گذاران در مورد اثرات روانی اعتیاد به گوشی های هوشمند بر دانش آموزان ارایه دهد.