شناسایی و اولویت بندی قابلیت های تکنولوژیکی به منظور افزایش تاب آوری زنجیره تامین

امروزه به دلیل پیچیدگی های محیط کسب وکار که با سطح بالایی از عدم اطمینان و ریسک همراه است، شرکت ها درصدد مدیریت و کاهش ریسک زنجیره تامین خود می باشند. یکی از راهکارهای مقابله با ریسک های زنجیره تامین، افزایش تاب آوری زنجیره تامین است. برای افزایش تاب آوری زنجیره تامین، لازم است قابلیت های مختلف آن موردتوجه قرار گیرد. یکی از مهم ترین قابلیت ها، قابلیت های تکنولوژیکی است. شرکت هایی که در قابلیت های تکنولوژیکی از بلوغ کافی برخوردار نیستند، نمی توانند چندین شیوه مدیریت ریسک را هم زمان اجرایی نمایند. از طرفی بسیاری از قابلیت های تکنولوژیکی به یکدیگر مرتبط بوده و قادر به ایجاد تاثیر متقابل بر سایر توانایی ها هستند. ازاین رو در این مقاله برای کاهش ریسک ها و به تبع آن افزایش تاب آوری زنجیره تامین، پس از شناسایی شاخص های مربوط به قابلیت های تکنولوژیکی، این شاخص ها اولویت بندی شدند.

در ابتدا با بررسی تحقیقات انجام شده در حوزه تاب آوری زنجیره تامین، شاخص های مربوط به قابلیت های تکنولوژیک برای افزایش تاب آوری زنجیره تامین بررسی شد و فهرستی از معیارهای شناسایی شده در اختیار خبرگان شرکت قرار گرفت، سپس معیارهای موردنظر پس از بررسی موردمطالعه و بر اساس نظر خبرگان با روش دلفی فازی تعدیل، تایید و نهایی شد. در گام بعد بر اساس روش سو آرا شاخص های موردنظر وزن دهی شدند.

شاخص های قابلیت تکنولوژیکی همکاری، چابکی زنجیره تامین، انعطاف پذیری عرضه به ترتیب به عنوان مهم ترین شاخص ها شناسایی گردیدند.

با توسعه فناوری اطلاعات و لزوم تاب آوری زنجیره های تامین، شناسایی قابلیت های تکنولوژیکی و تاثیر آن بر تاب آوری برای کاهش ریسک زنجیره تامین ضروری است. در این مقاله ضمن شناسایی قابلیت های تکنولوژیکی برای افزایش تاب آوری زنجیره تامین، این قابلیت ها اولویت بندی می گردند. همچنین استفاده تلفیقی از روش های دلفی فازی برای تایید شاخص ها و روش سوآرا منجر به استواری نتایج شده است.