نوع شناسی رفتار کارکنان خشنود سازمان های فرهنگی ایران براساس باورمندی (سطحی/عمیق) و رفتار (فعالانه/منفعلانه)

خشنودی کنشگران سازمان، انعکاس تجربه های خوشایند آنهاست که به شدت تحت تاثیر باورهای سازمانی قرار داشته و منجر به بروز رفتار فعالانه فردی در محیط سازمان می گردد. هدف نوشتار حاضر نوع شناسی رفتارسازمانی کارکنان خشنود سازمان های فرهنگی ایران بر اساس باورمندی (سطحی/ عمیق) و رفتار (فعالانه/ منفعلانه) است که از منظر هدف، کاربردی، از لحاظ شیوه گردآوری داده ها، آمیخته بر اساس راهبرد توضیحی متوالی و از نظر تحلیل محتوا، هرمنوتیک پدیدارشناسی بر اساس الگوی 7 مرحله ای کلایزی بود است. جامعه هدف این پژوهش کارکنان سازمان های فرهنگی کشور بودند که در راستای تحقیق، کارکنان سازمان های فرهنگی 4 استان، شامل 2750نفر، به عنوان جامعه آماری انتخاب و حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 243 نفر محاسبه شد. نمونه گیری مرحله کمی، تصادفی و در فاز کیفی، هدفمند بود. ابزار مرحله کمی، پرسش نامه های باورمندی محقق ساخته، رضایت سنجی مینه سوتا (2000) و رفتار پویای اشفورد و بلک (1996) و در فاز کیفی از مصاحبه نیمه باز بر اساس رهیافت نیوپوزیتیویستی استفاده شد. روایی و پایایی ابزار فاز کمی پژوهش مطلوب و به کمک قابلیت اعتبار، انتقال، اتکاء، تایید و ره آورد، روایی مصاحبه ها اثبات شد. براین اساس، ابتدا درفاز کمی، نمونه ها در 4 گروه طبقه بندی و سپس در مرحله کیفی با 34 نفر از نمونه ها مصاحبه و یافته ها نشان داد، کارکنان باورمند، دارای احساس عزت نفس و رفتارهای فرانقشی هستند، بااین حال گروهی تمایل شدید به انزوا و گوشه گیری دارند. در مقابل کارکنان ناباورمند، ضمن ترس و تسلیم و تعلق سالوسانه سازمانی، به سازوکارهای دفاعی چون پاره سازی، واکنش وارونه، تخیل اسکیزوییدی و فرونشانی متوسل می شوند.