اثربخشی طرحواره درمانی بر تنظیم شناختی هیجان و خودکارآمدی اجتماعی نوجوانان مبتلا به صرع

بیماران مبتلا به صرع با تنش های متعدد جسمی و روانی مواجه هستند که منجر به کاهش کیفیت زندگی آنان می شود. با توجه به ارتباط تنظیم شناختی هیجان و خودکارآمدی اجتماعی با بیماری های سیستم اعصاب مرکزی، یکی از روش هایی که می تواند به توانبخشی بیماران مبتلا به صرع کمک نماید، طرحواره درمانی است. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر تنظیم شناختی هیجان و خودکارآمدی اجتماعی نوجوانان مبتلا به صرع بود.

این پژوهش یک مطالعه نیمه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون و گروه گواه بود. نمونه پژوهش 30 نوجوان مبتلا به صرع در شهر رشت، ایران در سال 1400- 1399 بودند که به طور در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 15 نفر) جایدهی شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان (گارنفسکی و همکاران، 2001) و مقیاس خودکارآمدی اجتماعی (اسمیت و بتز، 2000) در مراحل قبل و بعد از درمان استفاده شد. طرحواره درمانی به صورت گروهی در 10 جلسه برای گروه آزمایش ارایه شد ولی گروه گواه هیچ گونه درمانی دریافت نکرد.

نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که اثربخشی طرحواره درمانی بر بهبود تنظیم شناختی هیجان و خودکارآمدی اجتماعی نوجوانان مبتلا به صرع به طور معنی داری تاثیر دارد.

طرحواره درمانی می تواند یک روش درمانی مناسب برای بهبود تنظیم هیجان و مهارت های اجتماعی در نوجوانان مبتلا به صرع بوده و می تواند در افزایش رضایت از زندگی این بیماران مفید باشد.