آپوپتوز به عنوان یکی از شاخصه های آسیب نگهداری پلاکت ها

پلاکت در طول ذخیره سازی ممکن است دچار مجموعه ای از تغییرات مخرب در ساختار و عملکرد شود که تحت عنوان آسیب دوران ذخیره سازی نامیده می شود. این آسیب به واسطه تغییراتی در مورفولوژی، متابولیسم، ساختار غشایی، بیان شاخص های فعالیت پلاکتی و آپوپتوز شناسایی می شود. آپوپتوز یا مرگ سلولی برنامه ریزی شده یک فرآیند فیزیولوژیک وابسته به انرژی است که باعث حذف سلول های ناخواسته و آسیب دیده می شود. سالیان متمادی تصور بر این بود که آپوپتوز تنها در سلول های هسته دار رخ می دهد اما برخی مطالعه ها، آپوپتوز را در سلول های فاقد هسته و پلاکت ها نیز نشان دادند.

در این مطالعه مروری واژه های کلیدی در پایگاه های اطلاعاتی MEDLINE، PubMed و Google scholar جستجو شد و در نهایت 55 مقاله مورد استناد قرار گرفت.

در مقاله مروری حاضر، ضمن معرفی آپوپتوز و مسیرهای مختلف آن در پلاکت، شاخص های آپوپتوز پلاکتی و روش های تشخیص آزمایشگاهی آن مورد بحث قرار گرفت.

بررسی و ارزیابی آپوپتوز می تواند نقش مهمی را در شناسایی مکانیسم های دخیل در ایجاد آسیب به دنبال ذخیره پلاکت ایفا نماید.