اثر کاربرد کودهای شیمیایی و محرک های رشد بر عملکرد و برخی ویژگی های برگ و میوه پرتقال والنسیا در جنوب استان کرمان

پژوهش حاضر با هدف ارزیابی کاربرد تلفیقی محرک های رشد و کود شیمیایی در عملکرد پرتقال والنسیا در جنوب استان کرمان انجام گرفت.

آزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 21 تیمار در سه تکرار انجام گرفت. فاکتور اول کود شیمیایی در سه سطح و فاکتور دوم محرک های رشد در 7 سطح بودند. در پایان آزمایش، عملکرد، وزن و قطر متوسط میوه، مجموع املاح محلول، اسیدیته کل، پی اچ و ویتامین ث میوه اندازه گیری شد.

در تیمار کود شیمیایی بر اساس آزمون خاک، جلبک دریایی بیشترین تاثیر را در افزایش قطر میوه و عملکرد از خود نشان داد که نسبت به شاهد، به ترتیب 9/2 و 3/53 درصد بهتر بود. در تیمار کود شیمیایی بر اساس 75% آزمون خاک، اسید هیومیک بیشترین تاثیر را در افزایش عملکرد (6/22% نسبت یه تیمار شاهد) داشت. در تیمار بدون کود شیمیایی، کاربرد جلبک دریایی بیشترین تاثیر را در افزایش عملکرد از خود نشان داد که نسبت به تیمار شاهد 3/24 درصد عملکرد بهتری داشت. همچنین صرفنظر از نوع تیمار کود شیمیایی، بیشترین میزان نیتروژن، فسفر و پتاسیم در تیمار جلبک دریایی مشاهد شد.

اسید هیومیک و جلبک دریایی بهترین محرک رشد در افزایش علمکرد در حضور یا بدون حضور کود شیمیایی بودند. تیمار کود شیمیایی بر اساس آزمون خاک و محلول پاشی جلبک دریایی با غلظت 5 در هزار پس از ریزش گل و فندقی شدن میوه بیشترین تاثیر را در عملکرد و میزان جذب عناصر در برگ نسبت به بقیه تیمارها نشان داد.