تاثیر اسید هیومیک و گلایسین بتائین بر عملکرد دانه و برخی صفات زراعی گندم (.Triticum aestivum L) در شرایط دیم

بررسی تاثیر اسید هیومیک و گلایسین بتایین بر عملکرد دانه و برخی صفات زراعی گندم دیم، از اهداف مهم این پژوهش بودند.

آزمایش به صورت طرح اسپلیت فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار طی دو سال زراعی (98-1396) در ایستگاه تحقیقات کشاورزی دیم آذربایجان غربی اجرا شد. عامل اصلی شامل ارقام باران و آذر2، عامل فرعی اول اسید هیومیک در دو سطح پیش تیمار با محلول پنج درصد اسید هیومیک و عدم پیش تیمار و عامل فرعی دوم گلایسین بتایین در دو سطح محلول 100 میلی مولار و شاهد در مراحل اولین گره ساقه و نمو آبستنی بودند.

نتایج نشانگر تفاوت معنی دار بین دو رقم باران و آذر2 ازنظر غلظت فسفر دانه بوده و مقدار آن در رقم باران 35/5 درصد بیشتر از رقم آذر2 بود. اسید هیومیک بطور معنی داری صفات وزن هزار دانه (94/2 درصد)، عملکرد دانه (76/5 درصد) و غلظت فسفر دانه (64/2 درصد) را افزایش داد. محلول پاشی گلایسین بتایین باعث افزایش صفات وزن هزار دانه (83/3 درصد)، تعداد دانه در سنبله (28/5 درصد)، تعداد سنبله در مترمربع (03/13 درصد)، عملکرد دانه (49/8 درصد) و محتوی پروتئین دانه (54/4 درصد) شد. در رقم باران، برهم کنش اسید هیومیک و گلایسین بتایین تاثیری بر شاخص برداشت نداشتند ولی، در رقم آذر2 گلایسین بتایین بدون اسید هیومیک شاخص برداشت را 91/6 درصد افزایش داد.

بطورکلی، چنین نتیجه گیری می شود که کاربرد پیش تیمار اسید هیومیک و محلول پاشی گلایسین بتایین، باعث افزایش عملکرد و پروتئین دانه گندم دیم شده و به عنوان یک روش موثر برای بهبود تولید گندم دیم می تواند مورد استفاده قرار گیرد.