اثرات سایتوتوکسیسیتی و پروآپوپتوزی عصاره اسپیرولینا پلاتنسیس بر رده سلولی PC-3 آدنوکارسینومای پروستات

سرطان پروستات یکی از شایع ترین سرطان ها در بین مردان به شمار می رود که میزان بروز و مرگ و میر ناشی از آن به صورت روز افزون در حال افزایش است. در تحقیق حاضر اثرات سایتوتوکسیسیتی و پروآپوپتوزی عصاره اسپیرولینا پلاتنسیس بر رده سلولی PC-3  آدنوکارسینومای پروستات مورد بررسی قرار گرفت.

در این مطالعه تجربی، با تیمار سلول های سرطانی پروستات رده PC-3 در چهار گروه آزمایشی با غلظت های 400، 200، 100 و 50 میکروگرم/ میلی لیتر عصاره اسپیرولینا و انکوبه شدن در زمان های 24 و 48 ساعت، میزان سایتوتوکسیسیتی با روش رنگ سنجی MTS (3-(4,5-Dimethylthiazol-2-yl)-5-(3-Carboxymethoxyphenyl)-2-(4-Sulfophenyl)-2H-Tetrazolium, Inner Salt) و میزان القا آپوپتوز به وسیله دستگاه فلوسیتومتری با کیت آنکسین-پروپیدیوم یدید (Annexin-PI) طبق دستورالعمل کیت در هر دو زمان انکوباسیون مورد بررسی قرار گرفت. آنالیز آماری با استفاده از نرم افزارversion 16  SPSS، نرم افزار  FlowJoو آزمون ANOVA و تست دانکن انجام شد.

در گروه های آزمایشی تحت تیمار با عصاره اسپیرولینا، توان زیستی سلول ها نسبت به گروه کنترل کاهش را نشان داد، حال آنکه این کاهش در گروه آزمایشی100 میکروگرم/ میلی لیتر در هر دو زمان انکوباسیون محسوس تر بود(0/0071> P). افزایش وقوع آپوپتوز نیز در گروه های آزمایشی تحت تیمار نسبت به گروه کنترل چشم گیر بود. حال آنکه این افزایش نسبت به گروه کنترل در غلظت 200 میکروگرم/ میلی لیتر در زمان انکوباسیون 24 ساعته(0/0331≤  P)  و غلظت 100 میکروگرم/ میلی لیتر در زمان انکوباسیون 48 ساعته(0/0502> P)  قابل توجه تر بود.

عصاره اسپیرولینا در غلظت های مشخص باعث کاهش رشد سلولی و افزایش القاء آپوپتوز در سلول های سرطانی پروستات رده PC-3 می شود. شواهد نشان می دهد که اسپیرولینا می تواند به عنوان یک ماده ضد سرطان در راستای درمان سرطان پروستات به کار رود.