اختلال در عملکرد اسپرم در موش ها به دنبال قرار گرفتن در معرض کوتاه مدت نانو تیتانیوم دی اکسید: یک مطالعه تجربی

نانوذرات دی اکسید تیتانیوم در طیف گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرند، نتایج اخیر نشان داده شده است که این نانوذرات بر دستگاه تولید مثلی مردان اثرات سیتوتوکسیکی می گذارند.

اثرات مصرف نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم بر کروماتین و پارامترهای اسپرم و هیستوپاتولوژی لوله ای سمینی فروس موش های نر بررسی شده است.  

در این مطالعه تجربی، 32 موش نرNMRI  (35 ± 3، سن 12-8 هفته) به چهار گروه تقسیم شدند (در هر گروه 8 موش): گروه های تحت درمان دوزهای 5/2 (گروه اول)، 5 (گروه دوم) و 10 (گروه سوم) میلی گرم در کیلوگرم نانوذره تیتانیوم به مدت 40 روز خوراکی خورانده شدند و گروه کنترل بافر فسفات سالین دریافت کردند. پارامترهای اسپرم، یکپارچگی و کیفیت کروماتین DNA اسپرم با استفاده از رنگ آمیزی کرومومایسین A3، آنیلین بلو، تولوییدین بلو و تانل مورد بررسی قرار گرفتند. رنگ آمیزی هماتوکسلین-ایوزین برای اندازه گیری سلول های اسپرماتوژنیک و قطر کل در لوله های سمینی فروس انجام شد. همچنین سطح هورمون های جنسی و مالون دی الدهید بررسی شد.

دم غیرطبیعی اسپرم در گروه سوم (91/4 ± 78/28) در مقایسه با گروه کنترل (95/3 ± 75/12) افزایش یافت. در حالی که رنگ آمیزی کرومومایسین A3 در گروه سوم نسبت به گروه کنترل میزان بالاتری نشان داد، با این حال رنگ آمیزی آنیلین بلو و تولوییدین بلو تفاوتی نداشت. کاهش معنی داری در شاخص اسپرماتوژنز و پارامترهای لومن در گروه سوم مشاهده شد. تعداد سلول های لیدیگ، قطر و مساحت سلولی لوله سمینی فروس در گروه های درمان کمتر بود. همچنین سطح هورمون تستوسترون در این گروه ها پایین تر بود و درصد مالون دی الدهید در مایع سمنی بیشتر بود.

مکانیسم دقیق نانوذرات تیتانیوم مشخص نیست اگرچه اثرات سیتوتوکسیکی و ژنوتوکسیکی نانوذرات تیتانیوم مربوط به استرس اکسیداتیو است. با توجه به کاربرد گسترده آن ها، نانواکسیدتیتانیوم باید کانون توجه سلامت عمومی باشند.