اثربخشی درمان مداخله آند چپ/کاتد راست هم زمان با تحریک جریان مستقیم از روی جمجمه در ناحیه خلفی جانبی پری فرونتال بر بهبود رفتار کلیشه ای و برقراری ارتباط در کودکان دارای اختلالات طیف اوتیسم

 اختلال‌های طیف اوتیسم اختلالاتی رشدی‌عصبی هستند که به‌وسیله نقص در تعامل‌های اجتماعی و ارتباطات و رفتارهای تکراری و محدود مشخص می‌شوند. هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر تحریک الکتریکی مستقیم مغز بر بهبود رفتار کلیشه‌ای و برقراری ارتباط در کودکان مبتلا به اختلال‌های طیف اوتیسم بود.

پژوهش حاضر از نوع کارآزمایی بالینی با طراحی متقاطع بود. در این مطالعه 20 کودک مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم مراجعه‌کننده به مراکز درمانی اعصاب‌و‌روان استان یزد در سال 1392 و 1393، انتخاب شده و در دوگروه A و B قرار گرفتند. نمره‌های رفتار کلیشه‌ای و برقراری ارتباط در پیش‌آزمون، بعد از تحریک ساختگی، بعد از تحریک واقعی و دوماه پس از درمان مقایسه شد که این داده‌ها ازطریق آزمون تشخیص اوتیسم گارز (گیلیام، 1994) به‌دست ‌آمد. مداخله شامل ده جلسه تحریک الکتریکی مستقیم با جریان یک‌میلی‌آمپر بود. بیماران گروه A در ابتدا پنج جلسه تحریک ساختگی و بیماران گروه B، پنج جلسه تحریک واقعی دریافت کردند. پس از گذشت پنج جلسه درمان‌های دو گروه جابه‌جا شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها در دو سطح توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون آنالیز واریانس با اندازه‌گیری مکرر و بونفرونی) توسط نرم‌افزار SPSS نسخه 21 در سطح 95درصد اطمینان انجام شد.

نتایج این پژوهش نشان داد نمره‌های رفتار کلیشه‌ای و برقراری ارتباط بعد از درمان واقعی (0٫041=P برای رفتار کلیشه‌ای و (0٫031=P برای برقراری ارتباط) و در دوره پیگیری (0٫047=P برای رفتار کلیشه‌ای و 0٫038=P برای برقراری ارتباط) درمقایسه با پیش‌آزمون به‌طور معناداری کاهش پیدا کرد.

باتوجه به نتایج، تحریک الکتریکی مستقیم از روی جمجمه می‌تواند در برنامه توان‌بخشی این بیماران استفاده شود.