رابطه میان سبک های شناختی نوگریز- نوگرا با اهمال ‍کاری تحصیلی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه میان سبک های شناختی نوگریز- نوگرا با اهمال کاری تحصیلی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان انجام شد.

روش پژوهش توصیفی-همبستگی است. جامعه پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر زابل است که در سال تحصیلی 1400-1399 مشغول به تحصیل هستند. گروه نمونه آماری شامل 349 نفر از دانش آموزان است که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و به پرسشنامه سبک های شناختی کرتون و پرسشنامه اهمال کاری تحصیلی سولومون و راث بلوم پاسخ دادند. شاخص پیشرفت تحصیلی معدل بود. داده های حاصل به وسیله آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام تحلیل شدند.

یافته های حاصل از همبستگی پیرسون نشان داد که بین سبک های شناختی نوگریز-نوگرا و اهمال کاری تحصیلی و مولفه های آن رابطه معکوس معنی داری وجود دارد (0.01>P)، بین سبک شناختی نوگریز و پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت معنی داری مشاهده گردید (0.01>P)، اما بین سبک شناختی نوگرا و پیشرفت تحصیلی رابطه معنی داری وجود نداشت (0.01>P). نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که سبک های شناختی می توانند 52.2 درصد از اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان را تبیین کنند (0.01>P). از بین سبک های شناختی، فقط سبک شناختی نوگریز توانست 21.3 درصد از پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را تبیین کند (0.01>P).

با توجه به یافته ها می توان گفت سبک های شناختی با اهمال کاری تحصیلی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه دارند و می توانند آن ها را پیش بینی کنند.