مقایسه اثرات نانوسلنیوم و سلنیت سدیم بر عملکرد و وضعیت آنتی اکسیدانی جوجه های گوشتی در شرایط تنش گرمایی

در این پژوهش تعداد 288 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار به مدت 5 هفته انجام شد. تیمارهای آزمایشی 1- جیره پایه بدون افزودنی و شرایط دمایی طبیعی (شاهد منفی) 2- جیره پایه بدون افزودنی و شرایط تنش گرمایی (شاهد مثبت) 3- جیره پایه + 18/0 میلی گرم در کیلوگرم سلنیت سدیم و شرایط دمایی طبیعی 4- جیره پایه + 18/0 میلی گرم در کیلوگرم سلنیت سدیم و شرایط تنش گرمایی 5- جیره پایه + 18/0 میلی گرم در کیلوگرم نانوسلنیوم و شرایط دمایی طبیعی و 6- جیره پایه + 18/0 میلی گرم در کیلوگرم نانوسلنیوم و شرایط تنش گرمایی بودند. نتایج نشان دادند که در شرایط دمایی طبیعی، نانو سلنیوم در مقایسه با سلنیت سدیم سبب کاهش مصرف خوراک شد ولی در شرایط دمایی تنش گرمایی، نانو سلنیوم و سلنیت سدیم هر دو در مقایسه با تیمار شاهد سبب افزایش مصرف خوراک شدند (01/0<p). نتایج ضریب تبدیل غذایی نیز نشان دادند که بیشترین و کمترین ضریب تبدیل غذایی در تمام دوره های پرورش به ترتیب مربوط به شاهد در شرایط تنش گرمایی (شاهد مثبت) و نانو سلنیوم در شرایط دمایی طبیعی بود (01/0<p). بیشترین و کمترین غلظت مالون دی آلدیید، آسپارتات ترانس آمیناز و آلانین ترانس آمیناز، سرم خون به ترتیب در تیمار شاهد در شرایط تنش گرمایی و تیمار حاوی نانو سلنیوم در شرایط دمایی طبیعی، مشاهده شد. نتایج مطالعه نشان دادند که استفاده از نانوسلنیوم در شرایط تنش گرمایی در جیره جوجه های گوشتی موجب بهبود ضریب تبدیل غذایی، افزایش رشد و افزایش آنزیم های مهارکننده اکسیداسیون سلولی شد.