تاثیر تنش حاد گرمایی و سرمایی بر خصوصیات لاشه، شاخص‏های خون و هورمون‏های تیروئید در جوجه‏ های گوشتی متاثر از دورهای مختلف گرسنگی قبل از کشتار

این پژوهش به منظور بررسی تاثیر محرومیت غذایی قبل از کشتار (صفر، دو، چهار، شش و هشت ساعت) و تنش دمایی طی انتقال مرغ به کشتارگاه (4- تا 6-، 22 و 38 تا 40 درجه سانتی گراد) بر کیفیت لاشه و برخی فراسنجه های خونی با استفاده از 450 قطعه جوجه نر گوشتی سویه راس اجرا شد. تاثیر 15 تیمار آزمایش در آرایش فاکتوریل 3×5 با 3 تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار، در قالب طرح کاملا تصادفی بررسی گردید. گرسنگی قبل از کشتار به مدت هشت ساعت سبب کاهش جذب آب لاشه در مقایسه با پرندگان با دسترسی به خوراک تا هنگام کشتار (گروه شاهد) شد (05/0<p). نگهداری مرغ گوشتی در شرایط تنش گرمایی قبل از کشتار سبب افت وزن بیشتر نسبت به گروه شاهد شد (05/0<p). تنش گرمایی قبل از کشتار، pH گوشت ران در 24 ساعت پس از کشتار را کاهش داد (05/0 <p). تنش حاد سرما و گرما قبل از کشتار به ترتیب سبب کاهش و افزایش دمای کلوآک پرنده شد (05/0<p). غلظت پتاسیم خون در پرندگان متاثر از 8 ساعت گرسنگی قبل از کشتار، کاهش یافت (05/0<p). تنش حاد گرما قبل از کشتار سبب کاهش مقدار فسفر خون شد (05/0<p). نتیجه گیری شد که برای کاهش تبعات منفی گرسنگی قبل از کشتار، در شرایطی که حداکثر فاصله زمانی بارگیری مرغ تا کشتارگاه 45 دقیقه باشد، مدت زمان منع خوراک به شش ساعت محدود شود. تنش حاد گرمایی بیش از تنش حاد سرمایی باعث افت وزن پرنده طی گرسنگی قبل از کشتار می شود.