مقایسه میزان اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش رضایت زناشویی با مکانیزم های گسلش شناختی و ارزش ها

پژوهش حاضر با هدف مقایسه میزان اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برافزایش رضایت زناشویی با مکانیزم های گسلش شناختی و نقش تعدیل کننده ویژگی های شخصیتی انجام شد. روش پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. از جامعه آماری مراجعه کنندگان متاهل مراکز مشاوره شهر تهران، تعداد 45 نفر به عنوان نمونه پژوهش به صورت در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه دوتا آزمایش (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. پرسشنامه های پژوهش شامل رضایت زناشویی (انریچ، 1989) و ویژگی های شخصیتی (نیو، 1998) بود. درمان پذیرش و تعهد به مدت 12 جلسه برای روی گروه های آزمایش برگزار شد ولی گروه کنترل هیچ گونه آموزشی دریافت نکرد. بدین ترتیب داده های پژوهش جمع آوری و با استفاده از کوواریانس تحلیل شد. نتایج پس آزمون نشان از افزایش رضایت زناشویی گروه آزمایش داشت و همچنین نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برافزایش رضایت زناشویی با نقش تعدیل کننده ویژگی های شخصیت تاثیر معنی داری داشته است (p ≤ 0/05). بنابراین می توان جهت بهبود زندگی زناشویی از روش پذیرش و تعهد بهره گرفت و تکنیک گسلش شناختی بیشتر کارایی داشت. علت اینکه تکنیک گسلش شناختی در رضایت زناشویی کارایی داشت متاهلین می توانستد افکار خود را جداگانه ببینند و بدانند که از افکارشان جدا هستند و می توانند آن را تغییر دهند.