نقش کشاورزی حساس به تغذیه در امنیت غذایی و تغذیه ای

امنیت غذایی یکی از مباحث مهم است که در سال های اخیر مورد توجه برنامه ریزان توسعه و سیاستگذاران قرار گرفته است. با توجه به اینکه فقر و امنیت غذایی دغدغه شماری از جمعیت جهان بوده و تغییرات اقلیمی بیشترین خسارات را بر آسیب پذیرترین اقشار وارد می کند، روشن است که بشر در چنین شرایطی به رویکردهای کشاورزی نیاز دارد. در راستای بررسی و تبیین جایگاه کشاورزی در امنیت غذایی این مطالعه با روش مبتنی بر مرور ادبیات نظری انجام شد. در این مقاله سعی شده است تا ضمن مرور اجمالی بر مفاهیم امنیت غذایی، امنیت تغذیه ای، کشاورزی حساس به تغذیه و پیوند غذا-کشاورزی-تغذیه، به راهکارهای بهبود تغذیه از طریق کشاورزی پرداخته شود. نتایج بررسی نشان داد که تحقق امنیت غذایی وابسته به رویکردهای مختلفی از جمله رویکرد کشاورزی حساس به تغذیه می باشد که همزمان با توجه به افزایش کمیت و تنوع مواد غذایی به دسترسی به کیفیت موادغذایی بالاتر و سلامت آن برای رفع سوتغذیه نیز تاکید دارد. هدف کشاورزی حساس به تغذیه تولید غذای سالم و ایمن حاوی مواد مغذی ضروری و دسترسی مقرون به صرفه برای جمعیت روستایی و شهری است. به منظور پیاده سازی این رویکرد ظرفیت های انسانی و سازمانی باید در کلیه سطوح و در سراسر بخش های رسمی و غیر رسمی تقویت گردند. بنابر این توسعه کشاورزی حساس به تغذیه به عنوان یک رویکرد پشتیبانی کننده از امنیت تغذیه ای باید در دستور کار برنامه های توسعه قرار گیرد.