بررسی و رتبه بندی شاخص های کیفیت زندگی (مورد مطالعه: شهرستان های خراسان شمالی)

افزایش شتابان جمعیت شهری، یکی از مشخصه های شهرنشینی در دهه های اخیر است، به نحوی که یکی از مهم ترین چالش های کنونی جامعه، ارزیابی کیفیت زندگی است. کیفیت زندگی یکی از مهم ترین مسایل پیش روی جهان و از مباحث اساسی در تکوین سیاست گذاری اجتماعی محسوب می شود. در ایران و نظام برنامه ریزی و مدیریت شهری آن به موضوع کیفیت زندگی توجه بسیار اندکی شده است. با توجه به این امر، لزوم سنجش کیفیت زندگی استان خراسان شمالی، جهت هدایت و برنامه ریزی دقیق در آینده ضروری است. بدین منظور هدف اصلی از این پژوهش، ارزیابی و شناسایی کیفیت زندگی در استان مرزی خراسان شمالی و تعیین سطوح برخورداری شهرستان های این استان به لحاظ برخورداری از شاخص های کیفیت زندگی عینی است. روش پژوهش به لحاظ ماهیت موضوع، توصیفی-تحلیلی و ازلحاظ هدف، کاربردی است. تکنیک های مورد استفاده در این مقاله تکنیک وزن دهی آنتروپی و مدل تصمیم گیری چند معیاره ویکور است. از تکنیک آنتروپی شانون برای تعیین وزن شاخص ها و از تکنیک ویکور به منظور تعیین سلسله مراتب کیفیت زندگی شهرستان های هشت گانه استان مرزی خراسان شمالی استفاده گردید. نتایج حاصله بیانگر آن است که سطح کیفیت زندگی در شهرستان های استان خراسان شمالی طبق ارزیابی شاخص های منتخب بسیار ناعادلانه و نابرابر بوده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که بین شهرستان های این استان اختلاف فاحشی وجود دارد، به طوری که از مجموع 8 شهرستان، شهرستان بجنورد با امتیاز (0) در رتبه اول، شیروان با امتیاز (0.674) در رتبه دوم، اسفراین با امتیاز (0.737) در رتبه سوم، مانه و سملقان با امتیاز (0.892) در رتبه چهارم، جاجرم با امتیاز (0.933) در رتبه پنجم، فاروج با امتیاز (0.951) در رتبه ششم، راز و جرگلان با امتیاز (0.994) در مرتبه هفتم و شهرستان گرمه با امتیاز (1) در مرتبه هشتم قرار دارد.