بررسی عوامل مسببه ی اختلال در تشخیص بالینی و میکروسکوپیک بیماری تیلریوز در جمعیت نشخوارکنندگان کوچک استان کردستان

بیماری تیلریوز یکی از بیماری های شایع در جمعیت نشخوارکنندگان کوچک استان کردستان می باشد که تشخیص بالینی و میکروسکوپیک آن با مشکلات جدی روبه روست؛ به طوری که وجود این نقیصه، خسارات مالی هنگفتی را سالیانه بر پیکره ی صنعت دامپروری این استان وارد می آورد. هدف از انجام مطالعه ی کنونی، مقایسه ی یافته های بالینی و میکروسکوپیک در گوسفندان و بزهای آلوده به کنه، ارزیابی ارزش تشخیصی میکروسکوپی بیماری تیلریوز و نهایتا شناسایی نقیصه های تکنیکی و یافتن راهکارهای مطمین به منظور کاهش خطاهای تشخیصی در هر دو روش بوده است.

در این مطالعه، پس از ثبت علایم بالینی 250 راس از نشخوارکنندگان کوچک آلوده به کنه (230 راس گوسفند و 20 راس بز)، از خون محیطی و غده ی لنفاوی پیش کتفی هر یک گسترش تهیه شد.

نتایج نشان دادند که فرم پیروپلاسمی تیلریا در گسترش خونی 229 راس و اجسام آبی کخ در گسترش لنفاوی 238 راس از دام ها وجود داشتند. آنالیزهای آماری نیز مبین آن بودند که میان نتایج حاصل از گسترش های خونی و لنفاوی، ارتباط آماری معنی داری وجود داشته (05/0<p) و همچنین ارتباط آماری معنی داری میان هر یک از گسترش های تهیه شده با تعداد ضربان قلب، تغییر در رنگ مخاطات ملتحمه و درجه ی حرارت به چشم خورد (05/0<p).

تطابق یافته های بالینی و آزمایشگاهی موید آن بودند که علت اصلی مشکل در تشخیص بالینی تیلریوز در استان کردستان، درگیری دام ها با فرم های غیرحاد بیماری (نظیر T. ovis) در اغلب جمعیت های نشخوارکنندگان کوچک بوده و بررسی گسترش لنفی به همراه گسترش خونی، کمک شایانی به کاهش چشم گیر خطای آزمایشگاهی می نماید.